LEO PRICK
Eerder verschenen
columns

JL HELDRING
HJAHOFLAND
ROEL JANSSEN
CS VRIJDAG
ELSBETH ETTY
YOUP VAN 'T HEK
KAREL KNIP

LEO PRICK

14 oktober 2000

Arme Jan

Soms lezen of horen we iets dat ons vervolgens een tijdlang bijblijft. We kunnen het niet loslaten. Het ontbrekende vullen we aan met onze eigen vermoedens, oordelen en vooroordelen en aldus mijmerend zien we ons wereldbeeld bevestigd.

Nu zijn er mensen die dit mijmeren als publieke activiteit beoefenen. Dit brengt als beperking met zich mee dat je de aanleiding correct dient weer te geven. Prof. Dr. B. Smalhout is zo'n publieke mijmeraar. In zijn column in het dagblad de Telegraaf gaat hij uitvoerig in op de zaak- Dorsman, de rector van het Amsterdamse Caland-lyceum die onlangs werd geschorst. De aanleiding was zijn optreden tegenover een allochtone leerling die op school werd betrapt op het bezit van 76 buisjes traangas. De leerling werd van school gestuurd, maar, op grond van verzachtende omstandigheden, zag de school zich gedwongen de leerling weer terug te nemen. Niet prettig uiteraard voor de rector die door een stevige no nonsense aanpak zijn school in een van de moeilijkste gebieden van de Randstad, een behoorlijke naam heeft bezorgd. De rector ontbood de leerling, vergezeld van zijn vader, bij zich. Smalhout: 'Peter Dorsman heeft toen gezegd de leerling eigenlijk met een lineaal een pak slaag op zijn blote billen te willen geven. Dat pikte de vader van de jongen niet. Hij deed zijn beklag bij het schoolbestuur dat tevens het bestuur is van de stadsdeelraad Osdorp. Gesteund door de klachtencommissie openbaar onderwijs schorste het bestuur de rector op grond van intimiderend gedrag en dreiging met geweld.' Tot zover de versie Smalhout. In de Volkskrant vind ik dit voorval als volgt weergegeven: "Dorsman vond terugkeer alleen verantwoord als de jongen zou worden gestraft. Hij stelde de vader van de leerling voor zijn zoon te straffen 'met de riem'. Toen dat niet gebeurde, wilde de rector zelf tot lijfstraf overgaan: 'Ik zal me beperken tot de lineaal, dat is wat minder, daar krijg je wat rode billen van, dat is het enige.' Het pak slaag, aldus de Volkskrant, ging niet door, want vader en zoon liepen boos weg en deden hun beklag bij het schoolbestuur, compleet met een zelfgemaakte bandopname van het gewraakte gesprek. Schorsing van de rector was onvermijdelijk. De bandopname blijkt zeer belastend. Dorsman was serieus van plan de jongen te slaan. Bovendien ging het niet om een spontane opwelling. De afspraak om de lijfstraf ten uitvoer te brengen werd drie weken tevoren gemaakt. En Dorsman leek zich ervan bewust dat hij over de schreef ging, want hij drukte de jongen meermalen op het hart met niemand over de aframmeling te praten.'Door de feitelijke gang van zaken rond de lijfstraf te bagatelliseren kan Smalhout zijn betoog vervolgen met de insinuatie dat alle ophef komt doordat het gaat om een allochtone leerling. Smalhout: 'Daar wordt nergens over gerept. Maar tussen de regels door speelt dat ongetwijfeld wel degelijk een rol. Iedereen is tegenwoordig doodsbenauwd om ook maar iets te zeggen dat niet helemaal politiek correct is. En fouten, tekortkomingen of misdrijven van allochtonen worden zoveel mogelijk met een dubieuze mantel der liefde bedekt. (...) Deze bedenkelijke vorm van selectief sociaal denken discrimineert in wezen onze allochtone landgenoten omdat de zwijgende autochtone meerderheid zich er blauw aan ergert. Iedereen is er bij gebaat dat er geen verschil in behandeling bestaat tussen allochtonen en autochtonen of om gewoon te zeggen tussen Yousoef en Jan.'De oerhollandse pa van oerhollandse Jan had het volstrekt gewoon gevonden als de rector hem had opgedragen zijn zoon een afranseling te geven met een riem. Hij had dat braaf gedaan en verder had niemand daar

Leo Prick