De voetbalincrowd reageert vol ongeloof op het het vermeende dopegebruik door Edgar Davids. Waarom? Het hedendaagse voetbal met zijn volle wedstrijdagenda kan niet zonder herstelmiddelen en spierversterkers.

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND

ROTTERDAM, 25 APRIL. Na de schok volgt onvermijdelijk de ontkenning. Zo is het altijd in de wielrenwereld en later in de atletiekwereld gegaan. Zo gaat het dezer dagen in de voetbalwereld, nu de vermaarde voetballer Edgar Davids mogelijk de achtste in een rij van voetballers uit de Italiaanse competitie is die stimulerende middelen heeft gebruikt. Aandoenlijk zijn door de jaren heen de verklaringen geweest van de beschuldigden. Nooit hebben ze iets genomen dat riekt naar stimulantia, principieel zijn ze tegen doping, altijd drinken ze slechts kruidenthee. Talrijke ervaringen met betrapte sporters die met de hand op het hoofdje van hun baby bezwoeren onschuldig te zijn, en even talrijke ervaringen met beschuldigde sporters die huilend zeiden nooit van doping te hebben gehoord, maken van iemand die de topsport nauwlettend volgt een onwrikbare scepticus. Ook in het geval van Davids, de eerste bekende Nederlandse voetballer die officieel wordt beschuldigd van het gebruik van dope, dient scepsis te overheersen. Want net als bij al die andere beschuldigde sporters (alvorens zij ten einde raad toch bekenden) overtuigt de verklaring van de 28-jarige international niet. En dat staat los van zijn vaak (te) agressieve speelwijze en vreemde gedrag buiten het veld.

In andere voetbalnaties wordt niet meer zo verontwaardigd gereageerd op een dopingkwestie als nu in Nederland. Daar wordt dan ook weleens een voetballer betrapt op het slikken van een pilletje of drankje die de prestatie verhogen, de pijn verzachten en de trainings- en wedstrijdintensiteit draaglijk maken. In Nederland roept de voetbal- incrowd domweg dat doping een voetballer niet beter maakt - en dat daarom dope in voetbal niet bestaat.

Mogelijk worden geen verboden stimulantia gebruikt. Zeker is wel dat in Nederland net als overal ter wereld middelen worden genomen die stimulerend of herstelbevorderend zijn. Geen clubarts of - fysiotherapeut die niet met verregaande voedingssupplementen werkt dan wel met het (nog) als onschuldig te boek staande creatine - 80 procent van de Nederlandse voetballers gebruikt creatine, een middel dat het lichaam sterkt en intact houdt.

De vraag rijst: kun je op topniveau voetballen alleen op een boterham met pindakaas en twee glazen melk? Nauwelijks nog, is het antwoord. Wie naar bouw van de topvoetballers van vandaag kijkt, ziet vooral gespierde lijven. Wat vroeger conditietraining heette, heet nu krachttraining. Fragiele spelers die op basis van balvaardigheid en inzicht excelleren, hebben terrein verloren. Grote sterke mannen als Van Nistelrooij zijn de besten - niet voor niets scheurden de kruisbanden rond zijn kniegewricht. De bovenbenen van Ronaldo, een speler die op techniek en snelheid de hele wereld aankon, groeiden zodanig door krachttraining dat een peesscheuring niet kon uitblijven.

Wie de laatste wedstrijden in de Champions League heeft gevolgd, moet onder de indruk zijn van het helse tempo. Een snelheid die het tempo waarin Ajax tien jaar geleden het Europese voetbal dicteerde, vele malen te boven gaat. En dat met de steeds voller wordende wedstrijdagenda. Voetballers die nu aan de top willen spelen, moeten over een extreem uithoudingsvermogen en over extreme spierkracht beschikken. Men zou bijna beweren dat het Nederlandse voetbal terrein verliest op andere landen, omdat hier geen spierversterkers worden gebruikt.

In Italië is men de fase van ontkenning en berusting allang voorbij. Daar zijn de overheid en de betrokken instanties al jaren bezig met schoonmaakprocedures in de sportwereld. Als het niet gaat om financiële malversaties of falsificatie van paspoorten, dan gaat het wel om het gebruik van EPO of nandrolon, respectievelijk zuurstofopname bevorderende en spierversterkende middelen. Het is aandoenlijk hoe de sportwereld reageert. De sporters en hun begeleiders zijn zich in eerste instantie van geen kwaad bewust. Soms halen ze hun gelijk, meestal niet. De eer van de sport staat op het spel in het land waar sport economische, politieke en religieuze belangen dient - helaas voor een gedreven sportman als Davids.

Nandrolon is nu het middel dat sporters in vertwijfeling brengt. Tot voor kort leek alleen vlees van mannelijke niet-gecastreerde varkens (beren) deze stof te bevatten. Tien jaar geleden werd ontdekt dat ook de mens nandrolon aanmaakt. Sommige onderzoekers menen zelfs dat zwarte mensen op latere leeftijd meer nandrolon aanmaken dan blanke. De farmaceutische industrie meende er vervolgens goed aan te doen met de stof nandrolon te manipuleren, zodat het kon dienen als voedingssupplement - of om mensen beter te laten presteren. Een populair en berucht middel is deca-durabolin, een variant op het mannelijk geslachtshormoon testosteron - de Bambix van anabolenland genoemd. Mensen die de sport willen beschermen tegen doping, baseren zich op de recente onderzoeken. Wat betreft nandrolon menen ze daarom iedere sporter te kunnen pakken die boven een min of meer vastgestelde waarde zit. Ze weten niet zeker of die waarde kan worden afgemeten aan lichaamseigen nandrolon of het farmaceutische nandrolon. De onderzoekers doen maar wat. Ze zijn het spoor bijster in de verdwazende sportwereld.

Misschien zijn Davids en die meer dan honderd topsporters ten onrechte beschuldigd - en al gestraft, wegens sporen van nandrolon. Misschien begrijpen de mensen van het Internationaal Olympisch Comité IOC, van de wereldvoetbalfederatie FIFA en van de Italiaanse overheid dat sport een grote falsificatie is geworden en grijpen ze daarom in. Ze voeren een vergeefse strijd. Zonder EPO, nandrolon, creatine, voedingssupplementen en andere fysiologische en psychologische hulpmiddelen voelen talentvolle sportmensen zich allang niet goed genoeg meer.

Zie ook:

Onrust Italiaanse spelers (24 april 2001)
Edgar Davids betrapt op nandrolon (23 april 2001)
'Nandrolon zit niet in oogdruppels' (23 april 2001)