NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

BERNARD HULSMAN
Het huwelijk tussen muziekindustrie en filmindustrie is al lange tijd gelukkig. Eerst ging het vooral om zangers die acteur werden. Zo werd Frank Sinatra in de jaren dertig en veertig van de twintigste eeuw eerst een populair zanger en vervolgens ook een filmster. Elvis volgde hem later na. The Beatles maakten in de jaren zestig een serie films met zichzelf in de hoofdrol.

De videoclip heeft het huwelijk tussen muziek en film nog gelukkiger gemaakt. De grens tussen popmuziek en film werd er nog vager door. Niet alleen hebben bekende filmregisseurs als Martin Scorcese en Spike Lee clips gemaakt, maar ook spelen bekende acteurs regelmatig mee in video's. Zo liet Michael Jackson eens half Hollywood opdraven in een clip. De laatste jaren doen ook supermodellen graag mee, zoals Claudia Schiffer in Uptown Girl van de jongensgroep Westlife, en krijgen, zoals Naomi Campbell, zelfs eigen zangaspiraties. Hierin staan de modellen niet alleen. Was het vroeger voornamelijk eenrichtingsverkeer tussen de popmuziek en film, tegenwoordig worden filmsterren dankzij de videoclip ook gemakkelijk popsterren. Jennifer Lopez, misschien wel de populairste zangeres van dit moment, is er een recent voorbeeld van: zij was een tamelijk succesrijke actrice voor zij aan haar nog succesrijkere poploopbaan begon.

Zelfs de 'alternatieve' popgroepen laten zich nu in met filmsterren, zo blijkt uit Spitting In The Wind van de Badly Drawn Boy, het pseudoniem van de Britse singer/songwriter Damon Gough. Gough heeft de nu 67-jarige Joan Collins, die in de jaren tachtig bekend werd als Alexis uit de ellenlange tv-serie Dynasty, uitverkoren als hoofdrolspeelster. De clip begint met een vaak toegepaste truc: Collins doet alsof zij het liedje zingt. Normaal gesproken is de grap dat stem en zanger helemaal niet met elkaar overeenstemmen, maar in Spitting In The Wind zou de stem van Badly Drawn Boy heel goed die van een oudere, drankzuchtige vrouw in een bad met schuim kunnen zijn.

Vervolgens verschijnt Damon Gough op de rand van het bad met zijn gitaar. Collins doet een badjas aan en gaat naar een immense kamer van vermoedelijk een landhuis. Af en toe zingt ze nog wat, maar ten slotte barst ze in snikken uit. Wellicht wordt haar in de spiegel zichtbare glorieuze verval haar te veel. Ze huilt zo veel dat haar mascara uitloopt. De sullige Damon Gough, immer getooid met een mottig mutsje, troost haar en doet een voorstel. Zij trekt haar mooiste jurk aan, hij een smoking waarbij hij zijn mutsje ophoudt. Ze gaan naar een feest met chic geklede mensen. Collins doet belangrijk, maar Gough is en blijft natuurlijk een alternatieveling en houdt zich afzijdig.

Tot de ontknoping is Spitting In The Wind een aandoenlijke video over een rare jongen die een oude ster troost. Maar het einde, met Goughs distantiëring van Collins en haar gezelschap, verknoeit het en maakt de knipoog, die het hele filmpje al aanwezig was, te nadrukkelijk.