Da Bounce brengt Amerikaanse stand up comedy naar Nederland. Lekkere wijven, seks en poep: voor tere zieltjes is de humor van de Amerikanen niet geschikt.

Door SANDRA HEERMA VAN VOSS

"Nederlanders waar zitten jullie, maak wat herrie!" MC Treez, de gastheer van vanavond die zijn bijnaam eer aandoet met zijn lange, houterige lijf, vangt maar een mager applausje. Arubanen dan? Molukkers? Marokkanen? Nee toch zeker. Surinamers, díe zitten hier. Ze maken zich met bulderend gejuich bekend, en laten dan gierend van de lach een paar harde grappen van Treez aan hun eigen adres over zich heen komen. Over hun trage tempo, hun talent voor stelen, de dikke mama's. Daarmee is de toon voor de avond gezet: wie de spot met zichzelf durft te drijven, mag dat ook met een ander.

Treez kondigt vervolgens de vier Amerikanen aan die op het programma staan. Dat is sinds de oprichting in 1995 het systeem van Da Bounce: alle komieken zijn import, en ze zijn maar voor een paar optredens hier. In juni wordt weer een nieuw viertal gepresenteerd. Tussen de acts door draait een dj - DJ Eric, in dit geval - welgekozen hip hop- klassiekers.

Gerard, uit Atlanta, opent de show. Van het kwartet van vanavond is hij bij nader inzien nog de braafste, met grappen over de Duitse snelweg en meisjes versieren in de disco. Voor hen heeft hij wel wat adviezen: ga naar een dure kapper, verzorg óók je voeten en blijf niet wachten op een man met geld die aardig voor je is, want die bestaat niet. Een man is óf rijk óf aardig, en in het tweede geval is hij waarschijnlijk een 'broke ass man', zoals Gerard zelf. Joe Blount uit Los Angeles is grover in de mond, en zijn optreden is veel fysieker, met imitaties van seks in allerlei standjes met te dikke of juist te dunne vrouwen en zelfs van kindermishandeling. De drie blanke vijftigers die verloren middenin de zaal zitten gaat dit te ver. In de pauze vertrekken ze. " Dit houd ik niet langer dan twintig minuten uit", briest de heer uit het groepje, met een roze shawltje om zijn hals.

Donnel Rawlings, de eerste act na de pauze, is meer een geluidskunstenaar. Ondanks zijn korte bezoek aan Nederland weet hij al precies wat hier cool is en wat niet. Davids wel, Kluivert niet. De Bijlmer wel, het 'Laitseplain' niet. Dat hóór je gewoon. En hoe kan een cop met trots in zijn lijf boeven vangen als hij werkt bij de 'po-lie-tie'? Rawlings vervolgt met prachtige imitaties van Jamaïcanen, Chinezen ('You ORDER!') en naar zweet geurende Afrikanen uit zijn eigen stad, New York, en geeft zijn macho-act dan wat tegenwicht met een lang verhaal over hemzelf als achtjarig ventje, dat snikkend op de stoep zit omdat 'bad Tyrone' zijn fiets heeft gepikt. Van de vier is Rawlings de meest veelzijdige komiek. "Da Bounce is the hottest shit in Amsterdam", zegt hij tevreden voor hij weer van het podium stapt.

"Ik hoor jullie denken: wat is ie nou, zwart of wit? Is dit de beige comedy night soms?" Aan het woord is Todd 'T' Rex uit Los Angeles, de uitsmijter van de avond, wiens bijna ontsporende act gaat over poepen, seks, kotsen, grootouders met Alzheimer en debiele neefjes. 'T' Rex is als een kwajongen die test hoever hij kan gaan voordat zijn moeder echt boos wordt. Maar het publiek vindt alles prima de vrouwen lachen net zo hard als de mannen om grappen over hun eigen pinnige en bazige gedrag in de slaapkamer. Alleen een grap over 'red necks' slaat plat. Het is het enige Amerikaanse begrip dat de zaal niet helemaal begrijpt; geen slechte score, die waarschijnlijk te danken is aan de vele uren die Hollanders van nu met Oprah, Jerry en Dave Letterman doorbrengen.

Voorstelling: Da Bounce Stand Up Comedy Nights. Gezien: 31/3 in Nieuwe de la Mar Theater, Amsterdam. Inlichtingen over shows in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht: (020) 7763366 of info@maybuse.nl.