F I L M V O O R A F :
Sober drama over leegte
MARISKA GRAVELAND
Ze lijkt op een verlopen
filmster, met haar zonnebril en zijden sjaal. Ze eet sesamnoedels, wacht
in de wasserette, bezoekt een museum. Alles lijkt normaal, tot ze plots
haar borsten toont aan een oude man in het park.
Sue is het ondoorgrondelijke hoofdpersonage in de gelijknamige,
onafhankelijk gemaakte film van Amos Kollek. Op het eerste gezicht leidt
Sue een gewoon leven in New York, maar in de loop der jaren is ze
onzichtbaar verarmd en vereenzaamd. Haar enige contact loopt via seks
met mannen die ze van straat of in de bioscoop oppikt. Ze staat op het
punt om in de afgrond te storten, maar probeert haar misère met
man en macht te ontkennen. Indringend zijn haar tevergeefse pogingen om
zo normaal mogelijk te doen, net als ieder ander: ze knoopt in het park
een praatje aan met een moeder, over de ogen van haar baby, maar dat er
'iets niet klopt' aan Sue heeft de moeder snel door. Ook Sue's
sollicitatiegesprekken zijn uit het lood. In het begin van de film wordt
ze op de rug gefilmd terwijl ze een goede indruk op de werkgever
probeert te maken. Ze bedient zich van alle standaarduitspraken ("I'm
qualified for the job"), maar na de tweede keer heb je door dat ze liegt
over haar verleden en haar werkervaring. Alles aan Sue is een tikje
misplaatst: "Thank you very much", zegt ze als ze voor de zoveelste keer
wordt afgewezen.
Vooral die beleefdheden komen na verloop van tijd aan als een mokerslag.
Ze weigert iedere hulp, heeft haar vrienden en familie "uit het zicht
verloren", en kan zich enkel staande houden door geforceerd vriendelijk
te zijn. Dankzij het intense spel van Anna Thomson (Gouttes d'eau sur
pierres brûlantes) komt Sue nabij, maar ze blijft mysterieus.
Kollek, die eerder een documentaire maakte over zijn vader Teddy Kollek,
de burgemeester van Jeruzalem, heeft New York sober gefilmd, zodat ook
de stad van zijn glans is ontdaan.
Sue's beklagenswaardige situatie sleept zich voort, ook voor de kijker,
maar helemaal aan het eind vliegt Kollek uit de bocht door de ellende
wel erg dik aan te zetten. Een film die het juist moet hebben van zijn
subtiliteiten en soberheid, heeft geen uitroepteken nodig.
Sue (Amos Kollek, VS, 1997), VPRO, Ned.3, 23.32-1.02u.
NIEUWS
SUPPLEMENT
DOSSIERS
ARCHIEF
ADVERTENTIES
SERVICE
