NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Het schijnt oorlog te zijn en het Journaal kiest partij. Voor de lieve, arcadische boeren en tegen het cynische Brussel. Brussel is de vijand want daar wonen geen kijkers. Het Journaal mobiliseert de troepen om bijna twee eeuwen na de tiendaagse veldtocht tegen België op te marcheren. Oorlog tegen feiten en vóór gevoelens.

Zondagavond mocht een boer zonder commentaar of wederwoord zijn zelfgemaakte demonstratie-oproep uitzenden op het avondnieuws. We kregen zijn ten dode opgescheven kudde te zien en het eindigde met "Protesteer, protesteer". Gisteren zag ik in Nova een vrouw die was aangehitst door het filmpje. Woedend. Nova kwam wel met een feitelijk weerwoord van R. Tazelaar van het Productschap Vee en Vlees: enten zonder toestemming van Brussel is tegen het belang van de boeren. Ze zouden hun veestapel alsnog verliezen door een exportverbod. "Linksom of rechtsom, de boer gaat het ravijn in", zei ook Brinkhorst. Of zou het rijk bijspringen om de economisch waardeloos geworden dieren voor enkele tientallen miljarden in dierentuinen een goede oude dag te bezorgen? In plaats van nieuwe bejaardentehuizen of schoolgebouwen voor mensen. Want ja, geld mag geen rol spelen hier, dat is duidelijk. Wat weerhoudt Brinkhorst nog? Het gaat hem alleen maar om de cente. Ik ben benieuwd wat het Journaal doet als het écht oorlog is. Ik zou dan liever ergens anders willen wonen. Als er twee partijen zijn, wiens tranen kies je dan? In het protestfilmpje had de verdrietige boer zijn kudde gefilmd voor de ruiming. We zagen een nat rillend, pasgeboren kalfje dat geslacht zou worden. Ik neem aan dat het Journaal meteen de gewetenloze kalfs-schnitzel-eters uit haar redactie heeft geruimd. De hysterie van het Journaal is de voltooiing van een trend op televisie om gevoelens voor alles te laten gaan. In crisistijd kan dat ernstige gevolgen hebben. RTL had gisteren een reportage over hamsteren in supermarkten. Mensen sloegen afgelopen week ook grote voorraden in van spullen die niets met mond- en klauwzeer hadden te maken, zoals babyvoeding en appelmoes. Een woordvoerster van het Centraal bureau voor levensmiddelen stelde vast dat de mensen slecht waren geïnformeerd over de gevolgen van mond- en klauwzeer. Aan wie zou dat liggen? Het verdriet van de boeren moet worden geregisteerd maar als de tranen elke avond worden herhaald vanuit Oene en Olst, vanuit halflege kerken en erf-afzettingen, dan moeten ze ook elke avond worden ingebed in een kader van hoe het zo gekomen is en wat de alternatieven zijn. Het Journaal zou ook meer zelf kunnen vertellen. Hoe gaat dat ruimen in zijn werk? Met schietmaskers? Een boer zei dat het netjes gebeurde en we zagen op zijn video-filmpje achter een zuil een koe dood neervallen maar door welk middel? Ik zou ook meer willen horen uit het saaie, gevoelloze Brussel. En waar bleef sterverslaggever Gerrie Eickhof?

Gelukkig zijn er ook goede programma's. Op de zondagavond dat het Journaal het volk tot protest opriep, had Netwerk een diepgaande discussie over economisch nut en welzijn van dieren met oud- minister van landbouw Braks, de voorzitter van de boerenorganisatie LTO en dierenbeschermers. En wat bleek? Braks zei dat hij zelf in 1991 in Brussel had ingestemd met het inentingsverbod. Met steun van de boerenorganisaties. Dan zou het vlees meer opbrengen. Dus wat nou Brussel? Het zijn de boeren zelf. "Waarom horen we u pas nu over inenten? We hebben u tien jaar lang niet gehoord", vroeg Margriet Vromans van Nova gisteren aan een zegsman van melkveehouders. Een vraag die vaker moet worden gesteld. De discussies bij Barend en van Dorp hebben baat bij het feit dat presentator Henk van Dorp zelf op een boerderij is opgegroeid. "Datzelfde lammetje was anders over een jaar toch ook koud gemaakt?", vroeg hij gisteren aan hoogleraar dierenrecht Boon, die het daar overigens mee eens was. Het Journaal zou hier en daar wat stage kunnen lopen.