NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

EDO DIJKSTERHUIS
Grote glazen zwarte Guinness, een Enya-soundtrack en folkloristische terroristen met rare accenten: dat is Ierland in de ogen van regisseur Phillip Noyce. In zijn Patriot Games is het slepende Noord-Ierse conflict dan ook slechts decoratie voor actie van onmiskenbaar Amerikaanse snit. De Tom Clancy-verfilming is een genrefilm en heeft alle ingrediënten die daarbij horen.

Allereerst is er een onkreukbare held die op de kritieke momenten eerst doet en dan pas denkt. Om de handelingen vooruit te helpen is er een onuitputtelijk arsenaal aan wapentuig en technische hulpmiddelen voorhanden: van de altijd betrouwbare stok met scherpe punt tot hypermoderne en onbegrijpelijke satellietsystemen. Hun inzet vormt de opmaat voor de explosiemarathon aan het slot, die als een combinatie van vurig visueel orgasme en explosieve catharsis het toneel schoon veegt voor een laatste oneliner. De rijkelijk aanwezige violen laten ons nerveus weten wanneer het spannend wordt, donkere synthesizerklanken accentueren twijfel. De montage is zo vloeiend dat hij niet eens opvalt.

En natuurlijk ontbreekt ook het allerbelangrijkste ingrediënt uit het actiefilmgenre niet: wraak. In eerste instantie geldt het de wraak van terrorist Sean Miller, wiens jonge broertje is dood geschoten door held Jack Ryan. De laatste een oud-marinier en voormalig CIA-man die zijn brood verdient met het geven van dodelijk saaie lezingen wordt echter ook gegrepen door het wraakvirus als Miller zijn weerloze familie tot doelwit van aanslagen maakt. Een kat-en-muis-spel volgt waarbij niet altijd duidelijk is wie de jager is en wie de prooi.

In die verdubbeling van het wraakmotief onderscheidt Patriot Games zich van de gemiddelde actiefilm. Toch heeft regisseur Phillip Noyce juist hier heel wat dramatische mogelijkheden laten liggen. Want terwijl Ryans bloederige handelingen van begin tot eind worden gerechtvaardigd door zijn aura van beschermend familieman, is Miller een regelrechte psychopaat. Nooit is er twijfel over wie het morele gelijk aan zijn kant heeft en dus zal zegevieren. En als Ryan ook nog wordt gespeeld door droogstoppel Harrison Ford, die mompelt als een verlegen brugklasser en zich voortbeweegt alsof al zijn ledenmaten gespalkt zijn, is de kans op acteervuurwerk wel verkeken.

Dit alles neemt niet weg dat Patriot Games een vakkundig in elkaar gedraaide en onderhoudende actiefilm is, die prima te consumeren valt met een biertje en een nootje.

Patriot Games (Phillip Noyce, VS, 1992), SBS6, 20.30-22.40u.