NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Twaalf dikke mannen en vrouwen logeren dertien weken lang in een prachtig kasteeltje bovenop een Limburgse heuvel voor een afslankwedstrijd. Je zou zeggen dat ze voortdurend buiten zijn te vinden om de lente te ruiken in de bossen, heuvel op heuvel af te lopen of te fietsen. Dan gaan die kilootjes er wel af.

Bovendien leren ze dat dagelijks bewegen in de buitenlucht, tussen de fluitende vogeltjes leuk kan zijn. Je voelt je er lekkerder door. Maar nee, ze zitten dagelijks binnen in een benauwde folterkamer aan werktuigen met armen en benen te pompen onder instructie van een bewegingsspecialist die dan de gespendeerde energie precies kan meten. Zo wordt de gedachte er in geramd dat sport en beweging martelingen zijn waar je dagelijks doorheen moet. Thuis zoeken ze zo'n folterkamer in de buurt niet vrijwillig op zodat de kilo's er even snel weer aan komen als ze er af gingen. Dat is meteen het probleem van het wat saaie Big Diet. Gisteren, in B&W, dat van de hype meeprofiteert, wees een hoogleraar klinische voedingsleer er nog op: je verandert je levensgewoonten niet in dertien weken. Dikkerds wonen niet in een kasteel met folterkamer onder begeleiding van een kok, diëtiste, psycholoog, personal trainers, consumentenzorgers. De controle van 37 camera's en 900.000 paar ogen ontbreekt. Diëtiste P. Schutte van het Voedingscentrum doet toch maar mee aan het programma, want het is goede voorlichting voor de kijker, vindt ze. Dat is de gebruikelijke dooddoener om geld en nationale bekendheid te krijgen met een tv-programma: ik doe het niet voor mezelf maar voor anderen die ervan kunnen leren. Heel wat dikkerds op de bank met een zak chips krijgen alleen nog meer schuldgevoel.

Corpulentie is een wereldwijde welvaartsziekte waar best aandacht aan mag worden besteed. Op oude zwart-wit-foto's valt altijd op hoeveel slanker de mensen waren. Dat ligt niet aan de genen, want die veranderen niet in dertig jaar, maar aan gebrek aan beweging door auto en televisie en aan goedkoop, calorierijk kant-en-klaar voedsel dat overal in grote hoeveelheden voor het grijpen ligt. Diëten hebben meestal het tegenovergestelde effect: na de snelle afslanking komen mensen nog meer aan. Ik zou ze na een half jaar terug willen zien. Als ze dan dikker zijn, hadden ze beter met rust kunnen worden gelaten. SBS heeft niet de hoogste gewichtsklasse geselecteerd. De vrouwen en mannen, van 90 tot 136 kilo, kunnen zich nog redelijk bewegen en als ze goed gekleed zijn, valt het nog best mee. Gisteren lieten ze zich in badpak fotograferen. De vrouwen hebben onderling meer plezier dan de mannen. Als kijkers mogen we ons voyeurisme bevredigen aan gesprekken van de dikkerds met de psycholoog, want misschien is de vetzucht wel veroorzaakt door jeugdige frustraties. De 22-jarige automonteur Heino is met zijn 108,4 kilo een van de lichtste mannen en hij vertelde gisteren aan de psychologe dat hij als nakomer met een onlangs overleden moeder te weinig aandacht kreeg. Zou dat echt zoveel kilo's schelen? En zou hij meteen gaan afslanken als de psychologe zijn problemen oplost? Heino heeft een sluimerende explosiviteit. Hij had een aanvaring met Eric (136 kilo) over het zitten in fauteuils na de dagelijkse foltering. Dan zou er zweet in die fauteuils komen maar Heino bleef toch zitten omdat hij volgens zijn zeggen niet bezweet was. De psychologe vond natuurlijk weer dat hij zich niet genoeg uitte. Dat is ook vervelend voor de kijker uiteraard. "Het voelt alsof je heel veel alleen verwerkt", zei ze. "Dat is ook zo".

"Waarom zou je geen boosheid mogen hebben? Waar ben je bang voor?", vroeg ze later. "Als je met 115 kilo die echt zwaar wegen heel boos wordt, dan doe je dingen waar je heel veel spijt van gaat krijgen", antwoordde hij. Nee, gevoelens uiten is lang niet altijd voordelig, zeker niet in een kleine slaapkamer met vijf andere dikke mannen en vele spiedende camera's. Een programma dat beroep doet op sadisme van de kijker.