NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
"En meneer Rushdie, vond u het erg van die vv...verdwa...eh...fatwa? "

"Ja, heel erg en blijft u vooral kijken, want het blijft spannend."

"U staat nu tussen de Indiase en de Britse cultuur in. Zou u ook even tussen de Britse, Indiase en Nederlandse willen gaan staan?"

"Prima, waar moet dat dan?"

"Hier, op deze plek, ja, zo."

"En zegt u eens Scheveningen?"

"Sjeveninge."

"Heel goed, dat klinkt multicultureel. Ik probeer het ook al de hele tijd zo uit te spreken ...Scheve, eh.. Sjeveninge, maar het lukt me nog niet. Ik val steeds terug op Scheveningen. Doet u het nog eens, dan doe ik het na."

"Sjeveninge."

"Sjeveninge, juist ja. Terug naar uw boekenweekgeschenk. Wat is er nu zo Nederlands aan? Het gaat over New York."

"Wel, New York is New Amsterdam. En Amsterdam is Nederlands, niet? Bovendien woont de hoofdfiguur in Amsterdam Avenue. Dat is niet voor niets. Heb ik gedaan omdat ik aan Nederland dacht. Scheelt me al gauw zo'n paar honderdduizend pond."

"Mr. Rushdie, mijn slimme assistent kan lezen en heeft wel een kwartier lang door uw boek gebladerd. Hij vond er ook de naam Gullit in. U houdt dus ook van het Nederlandse voetbal?"

"Jazeker, ik ben een echte voetbalfan. En ik kijk graag naar het Nederlandse voetbal want het Britse is niet zoveel meer waard. Het Nederlandse voetbal is werkelijk práchtig."

"U loopt achter. Het Nederlandse voetbal maakt nu ook niks meer klaar. En die Gullit heeft al in geen jaren meer op het veld gestaan."

"Eh, cut. Deze vraag zal ik opnieuw beantwoorden. Eh.. Gullit heeft een bruin gezicht. Vandaar mijn grote waardering voor hem; hij staat net als ik tussen twee culturen in. En dan komen we terug bij het thema van de Boekenweek."

"Nu moet u even voor de Nachtwacht gaan staan. Ja zo. Let op, hier komt de vraag. Vindt u niet dat er te veel bleekgezichten op dat schilderij staan? Ik bedoel, had er niet iemand als u bij moeten zijn?"

"Nou, ik denk dat ik niet bij dat gezelschap pas. Laat die mensen daar nu maar in dat schilderij staan. Als er mensen zoals ik in stonden, kon ik niet meer tussen de Nachtwacht en mijn cultuur in staan. Dan was er niks meer aan mij te zien."

"Mr. Rushdie, hier Ivo Niehe via satelliet vanuit de studio in Hilversum. Ik heb een boek van u in mijn bezit, De Duivelsverzen. Maar ik heb het nog nooit gelezen. Sterker nog, ik ken niemand die het ooit gelezen heeft. En wilt u nu dat oranje petje op uw hoofd zetten?"

"Dat u als televisiepresentator geen tijd hebt voor mijn boeken, kan ik nog begrijpen. Maar dat u dat zo openlijk en onbeschaamd zegt, neem ik u kwalijk. Er zijn grenzen. Ik zet dat oranje petje dus lekker niet op."

"Hier lokale Amsterdamse zender. U houdt dus van Holland en speciaal van Amsterdam. Welke musea gaat u nog meer bezoeken?"

"Ik denk dat ik vooral veel televisiestudio's van binnen ga bekijken." "Maar we hadden afgesproken dat u nog wat meer over Holland zou zeggen. Ik laat u ruim aan het woord over al uw culturen, ik probeer me er zoveel mogelijk in te verplaatsen, maar onze cultuur moet toch ook een beetje aan bod komen?"

"Ik heb al genoeg Hollandse dingen genoemd. Ik hoef niet meer te doen dan dit. Ik moet nu nog naar vijf andere actualiteitenrubrieken en daar wou ik nog wat voor over houden. Nu zijn alle Hollandse dingen die ik ken al op. Waar haal ik zo gauw weer nieuwe uitspraken vandaan? Ik wou dat ik zo beroemd was als Clinton. Gewoon naar Nederland vliegen, toespraakje houden, wat lunchen, grijnzen en zwaaien en in één klap ben je een paar miljoen rijker. Ik moet mijn roman van wat Nederlands klinkende namen voorzien en daar uren over praten in interviews. Da's dus typisch Hollands, begrijp ik, dat ze flink betalen, als iemand maar Engels spreekt."