Ondanks het 1100 pagina's tellende rapport-Oosting bleven de slachtoffers van de vuurwerkramp gisteren met veel vragen zitten. 'Waar is de gemeente?'

Door MARC VELDMAN

ENSCHEDE, 1 MAART. Waarom zijn onze huizen gesloopt zonder ons iets te vragen? Waarom is er na de laatste controle van S.E. Fireworks die enkele dagen vóór de ramp plaatshad, niet aan de bel getrokken? En wat zijn nu de gevolgen voor de politiek?

Op deze vragen die bewoners van de rampwijk Roombeek gistermiddag stelden aan de commissie-Oosting, moest de commissie vaak het antwoord schuldig blijven. Voorzitter M. Oosting wilde de vragen wel beantwoorden, maar hij kón het niet - een rapport van 1100 pagina's ten spijt. De gemeente die het wel kon, was er niet, gistermiddag bij de presentatie van het rapport aan de bewoners van het rampgebied.

"En dat is jammer", zegt Bart (zijn achternaam wil hij niet kwijt), die op 13 mei zijn huis volledig verwoest zag worden. "Bewoners zitten nog steeds met veel vragen. De commissie-Oosting heeft veel van deze vragen kunnen beantwoorden. Toch blijf je je afvragen hoe de gemeente zo veel vuurwerk over het hoofd heeft kunnen zien en zoveel fouten heeft kunnen maken. Maar die vragen kun je niet aan Oosting stellen, daarvoor moet je bij de gemeente zijn."

Als Oosting voor de slachtoffers het rapport nog eens kort samenvat en een video toont met een reconstructie van de ramp, slaan sommigen wanhopig de handen voor de ogen. De vertoning van de video maakt de ramp weer tastbaar. Sommigen krijgen het te kwaad en moeten de zaal verlaten.

De belangstelling voor de bijeenkomst in het Rijksmuseum Twenthe was groot, zo groot dat de commissie zelfs sommige mensen moest teleurstellen en niet kon binnenlaten. Zij werden opgevangen in de Gereformeerde Kerk tegenover het Rijksmuseum.

Sommige bewoners van de rampwijk bleven echter gewoon thuis. Een van hen was Amalia Bendriss. De maanden na de ramp werd Amalia, samen met andere bewoners van de getroffen wijk, door deze krant gevolgd. In Enschede deed zij de avond-MAVO en had zij een kamer aan de Plavierstraat. Die 13de mei blies de explosie de ruit van haar kamer eruit en verwondde haar ernstig boven haar rechteroog. Na de ramp trok zij in bij een vriendin in Enschede. "Dat werkte niet. Ik ben nog één keer in mijn kamer wezen kijken, en toen wist ik het zeker: hier wil ik niet meer wonen, en ben naar mijn moeder in Amsterdam gegaan."

Vanuit Amsterdam bleef zij de gebeurtenissen in Enschede volgen. Zo ook gisteren. Over het rapport-Oosting zegt ze: "Ik krijg het gevoel dat er weer omheen wordt gedraaid, terwijl het eigenlijk hartstikke duidelijk is. De eigenaar van die vuurwerkfabriek is gewoon verantwoordelijk voor zijn eigen troep. Daar lagen gewoon illegale spullen, en hij is dan toch ook gewoon strafbaar? Daar komt bij dat de gemeente zich heel onverantwoordelijk heeft gedragen. Ook zij zijn fout geweest."

Amalia wil model worden. "Dat zal moeilijk worden. Ik heb nog steeds een groot litteken boven mijn rechteroog. Met plastische chirurgie is dat misschien weg te krijgen, maar dat wil ik niet. Misschien ga ik wel in Australië wonen."