Wat gebeurt er als een flinke aardbeving een stad treft die bekend staat om zijn hightech-industrie?

Door onze correspondent MARC CHAVANNES

WASHINGTON, 1 MAART. Bill Gates demonstreerde net Microsofts nieuwe Windows XP in de grote balzaal van het Westin Hotel in het centrum van Seattle toen uit het plafond tegels en lampen begonnen te vallen. De grondlegger van het bekendste plaatselijke bedrijf werd snel in veiligheid gebracht. Sommige van zijn toehoorders waren minder gelukkig en raakten bijna vertrapt door medebelangstellenden.

"Waar was ik gebleven", vroeg de software-filantroop toen hij zijn betoog wilde hervatten. "U zou gaan uitleggen waarom Windows XP een aardverschuiving zal veroorzaken", riep een van de meer gevatte toehoorders uit de zaal. Het kon niet verhullen dat ook Microsoft tegenover de kokende en schuivende massa in de aardkorst weerloos was.

Voor burgemeester Paul Schell van Seattle bracht de aardbeving zelfs uitkomst. Hij hield net een persconferentie om uit te leggen hoe het carnaval de vorige avond ernstig uit de hand was gelopen. Na urenlange rellen greep de politie laat en fors in, op een manier die deed denken aan het bekritiseerde optreden tijdens de Wereldhandelstop in Seattle, eind 1999.

Toen alle computers op de bureaus gingen trillen als kartonnen koffiebekertjes, kon de burgemeester met recht overgaan op een geslaagder thema: de noodtoestand en de relatief lichte schade. Een later op de dag geplande vergadering in Seattle's kenmerkende Space Tower verviel ook van zijn agenda: die bijeenkomst ging over maatregelen om de stad beter voorbereid te maken op aardbevingen. De ijle ruimtetoren bleef overigens onaangetast, al zaten enige tientallen mensen uren vast doordat de lift niet meer functioneerde. Seismologen zeiden gisteren al na een uur of twee dat het een mooie aardbeving was, maar "not the big one". De verklaringen daarvoor verschilden. De gemeente Seattle prees zich gelukkig na de aardbevingsrampen van San Francisco (1989) en Los Angeles (1994) al het nodige te hebben gedaan om beter te laten bouwen. Aardkundigen wezen op het gelukkige feit dat de beving diep in de grond en ver ten zuiden van Seattle het heftigst was geweest.

Het bleef opvallend dat de aardbeving van gisteren, die bijna een zelfde sterkte had als die van '89 in San Francisco (7.1), zo veel minder menselijk leed veroorzaakte. De ramp van San Francisco vergde destijds 62 levens en 3. 757 gewonden, weer veel minder dan de tol van de grote aardbeving van 1906, die officieel 700 doden veroorzaakte, maar waarschijnlijk meer dan tweeduizend. De '94-aardbeving van Los Angeles (6.7) kostte 72 levens en 9.000 gewonden. De aardbeving van Seattle veroorzaakte nauwelijks branden, paniek of reddeloze situaties. Er zijn nogal wat bruggen en snelwegen beschadigd, en ramen en daken gebarsten, maar de dagelijkse file op de snelweg 101 trok gewoon haar trage spoor door het centrum van Seattle, alsof er niets aan de hand was. Internetwinkelier Amazon, nog zo'n wereldbekend tech-bedrijf uit Seattle, ontkende volgens het plaatselijke radiostation KIRO net als op andere dagen dat het in de loop van dit jaar blut zou zijn.

Er was ongerief. Telefoons deden het niet meer. De stroom viel uit in sommige wijken. De cellist Janos Starker moest een masterclass staken. Pier 52 zwaaide zo hevig dat de veerverbinding gestremd raakte. Maar de meeste burgers die zich de beving van 28 maart 2001 herinneren, hebben kantoorverhalen. Zij holden naar buiten, of doken onder hun bureaus en zagen de cola-automaat en de tl-buizen zwaaien. Of zij zaten als 'teleforensen' thuis, zoals Shelley Rae aan de Seattle-Times e-mailde: "Wij hebben vier computers. Ik was boven met de baby bezig. Die dacht dat ik haar bedje heen en weer schommelde en lachte naar mij. Mijn man zat beneden te mailen terwijl de aardbeving op gang kwam. Hij dacht eerst dat het een passerende vrachtwagen was tot hij begreep wat het was. Hij had een lange e-mail geschreven, die hij niet wilde verliezen. Daarom sloot hij die mail af met: Ik geloof dat dit een aardbeving is. Laat ik de zend-knop maar indrukken."

Glen, uit Richmond, British Columbia, schreef: "Wij zitten met ons kantoor vlakbij het internationale vliegveld van Vancouver. De vaste grap is hier dat als De Grote Aardbeving komt, wij met zijn allen de zee inschuiven. Die grap verloor gisteren dertig seconden lang zijn aantrekkelijkheid."