De drijfjacht mag dan zijn afgeschaft, de drukjacht blijft bestaan. 'En dus verandert er niets'.

Door onze redacteur STEVEN DERIX

EPE, 24 FEBR. "Typisch zwijnenwerk." Johan Wubben wijst naar de omgewoelde bosgrond. "Ze wroeten naar emelten, larven van de langpootmug." Even verder lopen zwijnensporen naar een modderige plas water. "Een zoel", zegt Wubben. "Hier rollend de zwijnen zich in de modder."

Bewijs dat everzwijnen rondlopen op landgoed Welna (gemeente Epe) is alom aanwezig. Maar de zwijnen laten zich niet zien. Logisch, zegt Wubben, wethouder natuurbeheer en actief lid is van de Stichting Faunabescherming. "Zo kort na het jachtseizoen zijn de zwijnen altijd erg verstoord." In november van vorig jaar schreef Wubben (PvdA) namens het college van B en W een brief aan staatssecretaris Faber (Natuurbeheer, ook PvdA). Verbied de drijfjacht op wilde zijnen, was de boodschap. "Op ons eigen terrein was de drijfjacht al sinds 1985 verboden. Maar op de kroondomeinen, waarvan een deel binnen onze gemeentegrenzen ligt, en op landgoed Welna ging de jacht gewoon door. We hebben geschreven dat dat wel erg zuur was." Nu lijkt het verzoek van de gemeente Epe ingewilligd. Deze week besliste Faber, gesteund door een grote meerderheid in de Tweede Kamer, om de drijfjacht op wilde zwijnen te verbieden. Toch is Wubben sceptisch. De drijfjacht mag dan zijn afgeschaft, drukjacht is nog gewoon toegestaan. En dus verandert er niets, zegt hij. "Het is gewoon een woordspel."

Bij een drijfjacht stellen de jagers zich in linie op langs een bosperceel. Drijvers, voor de zekerheid gekleed in felle kleuren, drijven het 'zwartwild' al schreeuwende en met stokken op bomen slaande naar de jagers toe. Omdat de verschrikte dieren met grote snelheid langs de jagers rennen, is het moeilijk om te treffen: veel zwijnen worden alleen aangeschoten en moeten later worden afgemaakt - als ze tenminste worden teruggevonden.

Een drukjacht is minder ingrijpend voor de dieren, zegt Zweitse Lulof van de Koninklijke Nederlanse Jagers Vereniging (KNJV). Allereerst is het aantal drijvers een stuk kleiner. Daardoor wordt niet al het wil opgejaagd - daarvoor lopen de drijvers te ver uit elkaar. "Oude, slimme dieren blijven gewoon liggen." Bovendien wordt er veel minder lawaai gemaakt bij de drukjacht, zegt Lulof. "Eigenlijk wandelt de drijver als een toerist door het bos." De dieren gaan er niet in gestrekte galop vandoor, maar drentelen langzaam richting jager: "Ze rennen een stukje, ze lopen een stukje. Ze eten nog wat eikels."

De drukjacht is een stuk humaner dan de drijfjacht, zei staatssecretaris Faber deze week tegen de Tweede Kamer. Minder onrust bij de dieren en een groter kans op een pijnloos dodelijk schot. Wethouder Wubben gelooft er niets van. "Het blijft schieten op een bewegend dier. Bovendien lijkt het me erg ingewikkeld om het verschil tussen druk- en drijfjacht te controleren". Dat verschil is inderdaad nergens vastgelegd, zegt Lulof van de KNJV. Toch denkt hij dat het mogelijk is om de drukjacht bij wet te omschrijven.

Wethouder Wubben weet niet waarom de drukjacht niet ook is afgeschaft. Hij heeft wel een vermoeden: 'de jagerslobby' zit er achter. De drijfjacht is een exclusieve aangelegenheid voor heren met invloed, zegt Wubben. "Een jachtrecht op Welna kost jaarlijks 20.000 gulden." Hij wijst naar een boom. "Op Welna wordt de plekken waar de jagers zich moeten opstellen aangegeven met een touwtje. Maar op de Kroondomeinen zijn er echte naambordjes op de bomen aangebracht. Er staat: prins die en die, baron zus en zo."

Zie ook:

Drijfjacht op wilde zwijnen verboden (22 februari 2001)