NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Een televisie-interview kan mij niet eenvoudig genoeg zijn. Interviewer en gast tegenover elkaar. Vraag, antwoord, uitwisseling. Dan is er de grootste kans op resultaat en dat bestaat uit een opmerkelijke uitspraak, iets wat ik nog niet eerder van die persoon had gehoord. Helaas komt dat niet vaak voor, zeker niet bij politici, getraind om "zich bij de boodschap te houden". Er is maar een handjevol interviewers dat er meer uit weet te halen.

Gisteren zag ik voor de derde of vierde keer PvdA's kandidaat-voorzitter Sharon Dijksma, dit keer bij Jeroen Pauw in De Hemelpoort. Pauw slaagde er niet in haar uit haar rol te halen. Ze wordt altijd stevig aangepakt maar geen enkele interviewer lukt het haar iets opmerkelijks te ontlokken, zodat ik nog geen idee heb wie zij is. Behalve dat ze zich zorgvuldig aan de mediatraining houdt ("cursussen" had ze "af en toe" gehad, gaf ze toe), immer loyaal blijft en sterk geporteerd is voor rechtvaardigheid. Ok, een nieuwtje: ze houdt van Nina Hagen. Het lukte beter met haar concurrent Bart Tromp die zelfs zijn stropdas en jasje had uitgedaan in Van Gogh's zondag op Veronica. Ik heb hem nog nooit zo relaxed gezien en het werd een prettig, boeiend gesprek, hoewel ik eerlijk gezegd weer terug naar mijn aantekeningen moet gaan om details op te halen. Tromp weet interessant te vertellen over zijn partij maar het lag ook aan Van Gogh die hem op zijn gemak wist te stellen. Terwijl Van Gogh een beetje voorovergezakt zit te roken, kolkt aan de achterkant het bleke lichaamsvet over de rand van zijn afgezakte broek en kennelijk werkt dat ontwapenend. Misschien moet Pauw ook lelijker worden. Hoewel, CDA-leider De Hoop Scheffer werd door Van Gogh niet uit de fractiestand gehaald. Het bleef een gewone Kamerdiscussie. Wat mij betreft mogen Van Goghs gesprekken langer duren dan die 25 minuten. Van Gogh krijgt ook interessantere gasten dan Jeroen Pauw, voor wie Sharon Dijksma de eerste niet-collega was in zijn nieuwe interviewshow. Een week eerder zaagde hij met presentator Pieter Storms van Breekijzer door over een zekere "Bert", hun vroegere baas bij RTL. Pauw heeft nog een weg te gaan om het gezag en de gasten van zijn eerdere interviewprogramma Kwestie van kiezen terug te winnen. Wat mij minder interesseert dan een gewoon gesprek is het interview met speeltjes erbij. Dat gebeurt in De Jong in Uitvoering, precies het tegenovergestelde van Van Goghs zondag. Esthetische televisie in de tot monument gemaakte voormalige Rotterdamse Van Nelle-fabriek. Bekende mensen die zwijgend met De Jong in een lift omhooggaan, verrassende shots. Gisteren deed De Jong zijn best om eigenhandig een coureur achter het stuur van diens BMW perfect prachtig uit te lichten. Maar ik hoor zelden een opmerkelijke uitspraak. De Jong hield eens een staand verhoor met een gast die voetbalclub Vitesse had willen redden, op zo'n manier dat de gast dichtklapte. Annemarie Jorritsma was er vorige week, ambtelijke spraakwaterval Van Boxtel een paar weken geleden, daarvoor Tineke Netelenbos. Ze zaten in ongebruikelijke settings hoog boven Rotterdam, Jorritsma deed zelfs wat Tai Chi. Netelenbos klom op het dak van het gebouw en de wind speelde door heur haar. De ministers in een andere, ongevaarlijke pose. Het zal hun voorlichters goed bevallen. Nog minder voel ik me aangetrokken tot Later wordt het leuk, het zaterdagnachtprogramma van Dolf Jansen. Door middel van de gasten droomt Jansen zich af en dat gaat gauw vervelen. Hij is soms gevat maar zodra het gesprek leuk wordt, klinkt de bel voor de volgende gast. En aan het einde van de uitzending moet hij alle gesprekken onder één noemer samenvatten. Nooit zal iemand dus zeggen: "Ronald Plasterk zei in Later wordt het leuk", want die kreeg de kans niet. Ten hoogste: "Dolf Jansen zei..." Het gaat om de presentator. Toch moet je het in zo'n show van je gasten hebben om het lang leuk te houden, anders wordt het later knap vervelend.