NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

HUBERT SMEETS
De homevideo rukt op. Ook zendgemachtigden die zich in de hogere culturele regionen 'positioneren', openen de deuren voor vakantiefilmpjes. Zoals vanavond De trein naar Havana - Verhalen van revolutie & liefde van Katinka de Maar en Saskia Vredeveld.

De Maar is tijdens een vakantie op Cuba verliefd geworden op rastaman Jordani. Samen met vriendin Vredeveld gaat zij hem opzoeken. Terwille van de film reizen ze per trein van Santiago de Cuba naar Havana, een reis van duizend kilometer. De route is geen toeval. Langs dit spoor heeft Fidel Castro in 1959 zijn revolutionaire slag geslagen. Bovendien is Che Guevara een "oude held" van Vredeveld die voor het paradijs heeft gestreden. Ze is nog steeds "nieuwsgierig naar dit eigenwijze land van streng communisme en warmbloedige salsa". Vandaar de ondertitel van haar verslag. Het resultaat is ontluisterend. Niet zozeer voor Cuba - behalve de zon en de oude Amerikaanse auto's lijkt het in de film als twee druppels water op andere (ex-)socialistische landen - als wel voor Vredeveld. Eerst droomt ze nog dat "revolutie en liefde hand in hand gaan". Maar al snel voelt ze zich "ongemakkelijk". Zo wenst bijna niemand met haar over politiek te praten of men haalt er een hogere functionaris bij. Wat ze van de verhouding tussen mannen en vrouwen vindt, laat ze in het midden. Ik kan slechts gissen naar haar opvatting over de theorie dat op de salsavloer de vrouw "de auto" en de man "de chauffeur" is. We moeten het doen met Katinka de Maar die tien jaar geleden ook niet had kunnen bevroeden dat ze het nu "prettig" zou vinden zich als carrosserie "heel erg vrouw te voelen".

Naarmate Havana en de toeristen naderen, begint Saskia Vredeveld zich zelfs te "schamen" in dit land waar de "dollar regeert". Een Cubaanse vrouw legt haar keurig uit waarom dat zo is. De toeristen komen vooral voor één ding met hun groen gevulde portemonnee naar Cuba. Mannen willen een donker meisje, vrouwen een rastaman. De Cubanen laten zich dat met alle liefde aanleunen. Buitenlanders staan borg voor geld en uitreisvisa. Waarna Vredeveld, tegen de achtergrond van de ondergaande zon, commentarieert: "Cuba is een land van contrasten. Is dit het Cuba dat Che voor ogen had? Ik kan het me niet voorstellen."

En ik kan me niet voorstellen dat een Nederlandse cineast dit hemeltergende cliché werkelijk durft te bezigen, dat een serieuze producent als Pieter van Huystee dit voor zijn rekening neemt en dat de Humanistische Omroep het uitzendt.

De trein naar Havana, Hum. Omroep. Ned.1. 22.32-23.26u.