NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

EDO DIJKSTERHUIS
Spanning is als drugs: de prikkel moet steeds worden opgevoerd om effect te blijven sorteren. Vreemd genoeg geldt voor reality-tv een 'omgekeerde tolerantie'. Terwijl de vroegste 'echte beelden' van gruwelvideo's als Faces of Death de grenzen van het fatsoen ver overschreden, blinkt de hedendaagse geteleviseerde werkelijkheid la Big Brother uit in ultieme saaiheid.

Wellicht is dat recente fenomeen sociologisch interessanter, maar voor filmmakers biedt het extreme voyeurisme meer dramatische mogelijkheden. Vandaar ook dat de Chileense Spanjaard Alejandro Amenábar zich voor de thriller Tesis (1996) baseerde op het verschijnsel snuff movie in plaats van de huiselijke wetenswaardigheden van een clubje gemiddelde burgers. Een snuff movie registreert een seksueel getinte martelmoord die gepleegd is om de beelden voor grof geld te verkopen - het bestaan ervan is overigens nog niet bewezen. Zo'n film komt in het spel als hoofdpersoon Angela haar professor vraagt om extreem beeldmateriaal voor haar proefschrift over geweld in de media. De video blijkt zo gruwelijk dat de hoogleraar eraan bezwijkt. Nieuwsgierig geworden steelt Angela de band uit handen van de dode om hem te bekijken in gezelschap van een filmverslaafde met een sinistere passie voor bloederig beeldmateriaal. De ontdekking dat het in de film vermoorde meisje een medestudente is die een paar jaar eerder verdween, zet het tweetal op het spoor van een crimineel netwerk. Tesis is meer dan een rechttoe rechtaan whodunnit. De film vraagt behalve naar de identiteit van de dader ook naar de aard van geweld en onze voyeuristische fascinatie ermee. Amenábar heeft zich daarbij laten inspireren door klassiekers als Stanley Kubricks A Clockwork Orange. De regisseur heeft ook genoeg Hitchcock-films gezien om te weten dat spanning gebaat is bij een zo summier mogelijk in beeld brengen van expliciet geweld. Hij ontleent zijn schokeffect aan het idee van echte martelvideo's, niet aan de gruwelijke beelden zelf. Die zouden namelijk alleen een flauwe gaap aan de afgestompte kijker ontlokken. En hoewel Amenábars fictie inmiddels ruimschoots is ingehaald door de realiteit van Marc Dutroux, lijkt ze - juist door inbedding in de stijlregels van de thriller - echter dan echt.

Tesis (A. Amenábar, Spanje, 1996), Ned.3, 23.35-1.38u.