TIJD IS GELD, moet de NS- directie hebben gedacht. Als we het personeel niet meekrijgen om de dienstverlening te verbeteren, moeten we de reizigers maar compenseren voor opgelopen vertragingen.einde hoofdtekst Vandaag was het zover: de vertraagde reiziger kan aan het loket een formulier halen waarmee hij, na invulling en het overleggen van het nodige bewijsmateriaal, de restitutie kan innen.einde hoofdtekst De proef op de som kon onmiddellijk worden genomen, want vertragingen zijn voor de NS en hun klanten een dagelijks terugkerend ongemak geworden. De vijftiende februari 2001 was op die regel geen uitzondering.

Verscheidene kanttekeningen kunnen worden gemaakt. Er is al gewezen op de fraudegevoeligheid van de maatregel. Reizigers met een voor alle lijnen geldig abonnement zouden er onbeperkt misbruik van kunnen maken. De NS zelf wil de kosten van een en ander verhalen op verantwoordelijken. Niet alle vertragingen zijn een gevolg van slecht weer, wissel- en seinstoringen, uitgevallen materieel, niet-aanwezig personeel. Maar vaststellen van aansprakelijkheid kan nog een heel karwei worden. Een ongeluk zit, zeker in Nederland, doorgaans in een heel klein hoekje.

DE HOOFDZAAK is natuurlijk dat de Spoorwegen met deze capitulatie voor het reizigersvolk hun eigen onvermogen toegeven om de dienstregeling op peil te houden. Hoeveel externe oorzaken er ook mogen zijn, uiteindelijk is achterstallig onderhoud en bestuurlijke laksheid, van NS èn over heid, om daarin tijdig verbetering te brengen de eigenlijke boosdoener. Een railnet en een wagenpark die de intensivering van de dienstregeling niet aankunnen en een ernstig verstoorde verhouding tussen leiding en personeel kunnen gemakkelijk worden aangewezen als de voornaamste oorzaken van de ellende. Tijd wordt omgezet in geld. Maar de problemen worden er niet mee opgelost.

Zie ook:

NS gaat claims doorberekenen bij vertragingen (14 februari 2001)
Nu bij NS: niet goed, geld terug (14 februari 2001)