Door onze redacteur MONIQUE SNOEIJEN
De Amsterdamse wethouder Guusje ter Horst is vanmiddag benoemd dot burgemeester van Nijmegen. In een opiniepeiling uit 1997 noemden Amsterdammers haar ,,pittig'' en ,,een goed voorbeeld voor vrouwen in de politiek''. Ter Horst is de opvolger van Ed d'Hondt, die op 1 november vertrok naar de Vereniging Samenwerkende Nederlandse Universiteiten (VSNU).

Ter Horst was als wethouder in Amsterdam onder meer verantwoordelijk voor het problematische Gemeente Vervoer Bedrijf. En het moet gezegd dat het predikaat ‘pittig' haar werd opgeplakt vóór de raadsdebatten over Ter Horsts aarzelende optreden met betrekking tot het GVB in het eerste jaar van haar wethouderschap. De commissie-Van der Zwan noemde het uitblijven van maatregelen ,,verwijtbaar'', maar de raad ging niet verder dan het indienen van ,,een motie van spijt''. Ter Horst bezit het vermogen om politieke opwinding van zich af te laten glijden. Ze komt koel en afstandelijk over en staat bekend als een vakwethouder die zich vooral met de inhoud van haar portefeuille bezighoudt.

Zo ging ze ook te werk in het tweede belangrijke onderwerp in haar portefeuille: zorg. Ze nam dit onderwerp over van voormalig wethouder Jikkie van der Giessen die bekendstond als ‘de moeder aller junks''. Ter Horst koos voor de zakelijke benadering. Ze ontketende in het het zwaar versnipperde Amsterdamse hulpverleningsland welhaast een revolutie door de verschillende instellingen te dwingen tot samenwerking en een resultaatgerichte aanpak. ,,In de praktijk zijn de hulpverleningsinstellingen het maatschappelijke probleem wat uit het oog verloren'', zei ze vorig jaar in NRC Handelsblad. ,,En het maatschappelijk probleem is de overlast op straat.'' Bij de verslaafden zelf viel ze overigens goed in de smaak, onder andere omdat ze zich sterk maakte voor de uitbreiding van het experiment met de vrije heroineverstrekking.

Ter Horst werd in 1952 geboren in Deventer. Ze volgde het gymnasium en studeerde pscyhologie. Ze promoveerde op een onderzoek naar de mogelijkheden om ziekenfondspatienten die nooit naar de tandarts gaan, toch tot tandartsbezoek over te halen. Dat onderzoek was voor haar de reden om de politiek in te gaan, vertelde ze in 1997 in een interview in het Parool. De ziekenfondsraad was namelijk niet zo geïnteresseerd in de bevindingen van Ter Horst en schreef haar een briefje met de strekking: ‘Dat zal best waar zijn, maar mensen die naar de tandarst gaan kosten geld en mensen die wegblijven niet.'

Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1986 stond ze ergens onderaan de kieslijst, maar door de grote overwinning van de PvdA kreeg ze toch een zetel. In 1992 maakte ze een uitstapje naar de universiteitsraad van de Universiteit van Amsterdam, om in 1994 terug te keren als wethouder.

Het is de vraag of de stad Nijmegen met de zakelijke Ter Horst een ‘mater familias' krijgt, maar de nieuwe burgemeester zal er in ieder geval een zijn die de stad graag aan kant heeft. In Amsterdam haalde Ter Horst als wethouder ‘openbare ruimte binnenstad' de schots en scheef staande ‘Amsterdammertjes' uit het straatbeeld en maakte van het Spui een plein met allure. Ook de Dam en de Leidsestraat wil Ter Horst graag weer grandeur geven. Ze verlaat nu Amsterdam op een moment dat de stad, mede door haar plannen, een grote bouwput is.