U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
Klik hier
N R C   H A N D E L S B L A D  -  R A D I O  &   T E L E V I S I E
NIEUWS  TEGENSPRAAK  SUPPLEMENT  DOSSIERS  ARCHIEF  ADVERTENTIES   SERVICE

 NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 


S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Nelly et Arnaud

HANS BEEREKAMP
De veertiende en laatste film van regisseur Claude Sautet (1924-2000) was de meest ascetische. Nelly & Monsieur Arnaud (1995) beschrijft in subtiele termen, die soms niet meer dan een blik, een half woord of een gebaar behelzen, de platonische liefde tussen een vrouw van 25 (Emmanuelle Béart) en een man van rond de zeventig (Michel Serrault).

De relatie strekt beiden tot voordeel, maar op een ingewikkelde manier. Nelly is getrouwd met een werkloze slappeling en verkeert in financiële moeilijkheden. De zakenman en voormalig rechter in de koloniën Arnaud, een kennis van haar moeder, biedt aan Nelly met een bedrag te helpen, zonder tegenprestatie. De bereidheid van haar echtgenoot om op dat voorstel in te gaan gebruikt ze als alibi om bij hem te vertrekken. Wel wil ze Arnauds secretaresse worden, en zijn memoires uittypen. De vriendschap en intimiteit die tussen beiden ontstaat, revitaliseert Nelly en meneer Arnaud. Opnieuw gebruikt de vrouw een vraag van haar beschermer om zelf een stap vooruit te doen: als hij jaloers vraagt of Nelly geslapen heeft met Arnauds uitgever (Jean-Hugues Anglade), liegt ze van wel, en voegt dezelfde avond nog de daad bij het woord. Uiteindelijk zal Arnaud zich weer bij zijn ex-vrouw voegen, onder invloed van de niet-geconsummeerde liefde voor Nelly. De films van Sautet (Les choses de la vie; Une histoire simple; Vincent, François, Paul et les autres; Un coeur en hiver) hebben altijd meer belang gehecht aan vriendschap en loyaliteit dan aan liefde en hartstocht. Hij componeerde zijn films met een muzikaliteit, die hij zelf zijn 'ondergrondse logica' noemde. In tegenstelling tot andere filmers die de Franse bourgeoisie tot intiem onderwerp namen (Chabrol, Truffaut), was Sautet nooit vilein. Hij was geen socioloog, zelfs geen psycholoog, maar een observator van onderhuidse disposities, van menselijke potenties. En hij was discreet. Met name zijn latere films deden het goed in Engeland, waar Sautets beschaafde oog voor wat niet werd gezegd en gedaan, van nature in goede aarde viel. Nelly & M. Arnaud was niet zijn meest charmante of innemende film, maar wel een rijp meesterwerk van een van de meest volwassen Franse filmauteurs.

Nelly et monsieur Arnaud (1995, Sautet), Canvas, 22.45-0.30u.

NRC Webpagina's
9 FEBRUARI 2001


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC Handelsblad