Amerika is dol op de jarige 'Ronnie' Reagan. Alzheimer belet hem te genieten van zijn nieuwe roem als Groot Staatsman.

Door onze correspondent MARC CHAVANNES

WASHINGTON, 7 FEBR. Ronald Reagan vierde zijn negentigste verjaardag gisteravond met een dinertje voor twee. De oud-president ontvangt niet meer vanwege zijn Alzheimer - "Ronnie zou het niet willen", aldus zijn vrouw Nancy, de enige die aanzat. Het belet Amerika niet hem iedere dag meer te bewonderen.

Bezoek was er niet aan de St. Cloud Road in Los Angeles, maar alle nog levende presidenten wensten hem geluk. Een vraaggesprek met mevrouw Reagan op CNN werd gelardeerd met felicitaties van de presidenten 'Bush 41 en 43' (zoals vader en zoon tegenwoordig heten), plus de 38ste president (Gerald Ford), de 39ste (Jimmy Carter) en de 42ste (Bill Clinton). Alleen bij Ford en Carter klonk het wat verplicht.

De recente verkiezingen wezen niet op een overdonderende behoefte aan een conservatieve revolutie, maar de huidige president citeert bijna dagelijks uit het handboek van Ronald Reagan, de president die Nieuw Rechts macht en praktijkervaring bezorgde. George W. Bush heeft Washington ook als outsider veroverd, met een gepaste afkeer van de federale bureaucratie, die miljarden belastingdollars zou teruggeven aan de 'hardwerkende mannen en vrouwen die dit land groot hebben gemaakt'. Weliswaar tempert 43 zijn rechtse appèl met zorgzame projecten voor schoolkinderen en gehandicapten, maar onbeheerste vijanden kunnen rekenen op een nog steeds denkbeeldig rakettenschild, dat regelrecht geërfd is van Reagan.

De herwaardering van Reagan-de-staatsman berust op meer dan sympathie voor de derde Amerikaanse president die de respectabele leeftijd van negentig jaar bereikt. Hij is daarin de enige mét Herbert Hoover en John Adams. Het beeld van Ronald Reagan The Great Communicator wordt bijgesteld. Ter ere van zijn verjaardag kwam gisteren een boek uit dat hem als zelfstandig ideeënman neerzet: Reagan, in his own hand. Het is volgens de overlevering een vorig jaar teruggevonden verzameling radiopraatjes die hij destijds met de hand schreef op een blocnote met geel lijntjespapier. George Schultz, die enige jaren minister van Buitenlandse Zaken onder Reagan was, zei gisteravond: "Hij was geïnteresseerd in vrijheid. Dat dreef hem. De notie dat het een goedmoedige man was, die uitstekend kon praten in het openbaar en zich verder staande hield doordat hij zich omringde met goede adviseurs, blijkt in dit boek geen stand te houden. Het was een man vol uitgesproken ideeën op zeer uiteenlopende terreinen."

Maar ook een onderzoek onder 78 historici, die lang niet allemaal politieke vrienden zijn van de jarige, levert een positief oordeel op. Reagan blijkt bij de beste acht presidenten te worden ingedeeld. Een vergelijkbaar onderzoek onder 58 presidentiële historici gaf hem een elfde plaats, nog steeds de hoogste van de laatste dertig jaar. Zijn rol in het beëindigen van de Koude Oorlog en zijn eerlijkheid en vaderlijkheid bij nationaal verdriet zijn daarbij sleutel- elementen.

Ronald Reagan herinnert zich zijn eigen presidentschap niet meer, maar de kapper moet zijn haar nog steeds regelmatig dunnen. Het wordt nu pas een beetje grijs. De man die als president (van '81 tot '89) een moordaanslag, diverse vormen van kanker en het Iran-contra schandaal overleefde, herstelt zich goed van een gebroken heup. Hij kan volgens zijn vrouw best honderd worden.