Nederlandse mannen. Welke indruk maken die nou op buitenlandse vrouwen? Sophie Perrier, Française, ging op onderzoek uit. Dat is even slikken, voor de mannen.

Door ESTHER ROSENBERG

De Nederlandse man heeft twee methodes om een vrouw te versieren. De langzame manier: via vrienden of op het werk leert hij een vrouw kennen. Hij probeert er voorzichtig achter te komen of zij hem net zo leuk vindt. Na soms jaren vraagt hij haar misschien mee uit.

De snelle methode is: "Bij jou of bij mij?"

Correspondente Sophie Perrier van de Franse krant Libération stond voor een raadsel toen ze in Nederland kwam wonen en werken. "Hoe leren mannen en vrouwen elkaar hier in godsnaam kennen? Er is geen veroveringscultuur." Ze schreef er een boek over, 'De mannen van Nederland', dat vandaag verschijnt. Ze vroeg 35 buitenlandse vrouwen en een Spaanse homoseksueel naar hun ervaringen met Nederlandse mannen. Het bijna eensluidende beeld van de Nederlandse man was weinig heroïsch.

De Nederlandse man ziet er goed uit ("lang, niet te mager en blond, daar vallen buitenlandse vrouwen op") en hij is redelijk en betrouwbaar. Maar voor heftige romantiek en passie moeten vrouwen de grens over. "Je vraagt een ring en je krijgt een horloge. Je vraagt rode rozen en je krijgt een plant. Die gaat langer mee."

Nederlandse mannen hebben te veel respect voor vrouwen, zijn misschien een beetje bang voor ze, denkt Perrier. "Bijna alle buitenlandse vrouwen die ik gesproken heb, hebben hun man veroverd. Ik moest mijn eerste vriend ook een signaal geven dat hij mij mocht zoenen. Daar wachtte hij op." Ook in hun relatie willen Nederlandse mannen alles bespreken, uitpraten, plannen, zoals ze denken dat hun partner het graag ziet. "Maar daardoor verliezen ze hun instinct." In bed durven ze niet te experimenteren, "uit respect voor de partner". De 36 geïnterviewden klaagden dat ze geen ruzie konden maken. "Dan moet ik met hem aan de tafel gaan zitten", zei de Spaanse Vicent. Perrier is bang dat haar boek de Nederlandse mannen nog meer in de war zal brengen. "Hebben ze braaf gedaan wat ze dachten dat vrouwen van ze willen, is het weer niet goed."

Lieten ze zich maar wat meer gaan, verzucht Perrier. Er zouden meer complimentjes gemaakt moeten worden, meer geflirt op straat. Ook door vrouwen. "Ook buitenlandse mannen worden hier doodongelukkig. Een vriend van me gaf een vrouw een complimentje en werd uitgescholden voor macho. Vrouwen willen vaak niet worden aangesproken op hun vrouwelijkheid."

Perriers eerste vriend Wim was haar buurman, haar tweede en huidige vriend Jaco leerde ze kennen via vrienden. "Precies zoals het hoort." Vriend Jaco uitte zijn ongenoegen over het boek. Omdat Perrier de mannen op hun nationaliteit beoordeelt. Maar ook, zegt Perrier, omdat de meeste mannen die haar boek hebben gelezen, zich erin herkenden.