Meebrullen met brave Eminem

Door JAN VOLLAARD
Op papier heeft Eminem alles van een nieuwe Elvis Presley. De blanke rapper uit Detroit maakte zich een oorspronkelijk zwart muziekgenre eigen, veroorzaakte wereldwijde opschudding met controversieel gedrag en scoorde ondertussen genoeg toegankelijke pophits om een groot publiek te bereiken.

Na alle ophef om zijn geweldsverheerlijkende, homofobe en vrouwonvriendelijke teksten, is het bijna schokkend om vast te stellen wat een brave en voorspelbare show Eminem zijn publiek voorschotelt. Zijn heftige imago werd gisteren in een vol Ahoy gevoed met een spectaculair intro. Na een kort horrorfilmpje in de trant van The Blair Witch Project, van twee jongens die zichzelf filmen terwijl ze inbreken in het huis van de rapper, verscheen Eminem zowel op de videoschermen als in levenden lijve met een vervaarlijk ronkende motorzaag. Na een vonkenregen van onschuldig koudvuur voltrok de show zich volgens het beproefde rock & roll-patroon, compleet met verkleedpartijen, decorwisselingen, knalvuurwerk en pauzefilmpjes.

Voor de veelal zeer jonge fans bood Marshall Mathers (Eminems ware naam) een heerlijk avondje stoom afblazen. Schreeuw maar mee: 'I just don't give a fuck', 'suck my fucking dick' en meer van dat soort stoere spreekkoren. Wie ze al kende van Eminems cd's was in het voordeel, want de rapper kon zich vooral in de eerste helft van het optreden nauwelijks verstaanbaar maken boven de doffe dreun van de muzikaal uiterst simplistische begeleiding.

De deejay torende hoog uit boven het decor, een blokhut van bordkarton die Eminems geboortehuis moest voorstellen, maar zijn gejongleer met platen had weinig invloed op de monotone muziek die uit de speakers kwam. De hit Stan werd maar voor de helft gespeeld, want dat mooie verhalende nummer met een lieflijke stemsample van de niet in het echt aanwezige zangeres Dido duurde veel te lang voor een publiek dat ongedurig stond te trappelen totdat er weer stoer met de vuisten in de lucht kon worden gezwaaid.

En zo verspeelde Eminem een zeldzame kans om te tonen dat hij muzikaal wel degelijk iets te bieden heeft, dankzij een goed gevoel voor aantrekkelijke popmelodieën en een indringende radiostem. Als stammenbijeenkomst was het een geslaagde avond, gezien de eensgezindheid waarmee alle schuttingwoorden en collectief ingestudeerde beledigingen aan het adres van moeder, vrouw en andere bitches werden meegebruld. Het houdt de kinderen zoet, maar het blijft kinderachtig.