Levenskunstenaar op ski's

Door GUUS VAN HOLLAND
Hij moet wel een diepgelovig man zijn. Want wie zich zo onbedaarlijk snel op ski's van een besneeuwde helling afgooit als Hermann Maier, moet wel op Gods steun vertrouwen. Mocht dat niet zo zijn, dan moet aan de verstandelijk vermogens van 's wereld beste skiër worden getwijfeld. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat de Oostenrijker enkele hersencellen onherstelbaar heeft beschadigd tijdens één van zijn onzachte aanrakingen met een besneeuwde rotspartij.

Maar ik heb eens vernomen dat de 28-jarige, 1 meter 80 lange man van 90 kilo uit het Salzburgerland zich weleens voor troost en raad bij een afgezant Gods meldt.

Zoals na zijn spectaculaire vrije val tijdens de Winterspelen in Japan, drie jaar geleden. Kort na de start van de reuzenslalom verloor Maier de controle over ski's en lichaam. Als door een katapult afgeschoten, vloog hij - intussen een halve salto makend - zestig meter door het luchtruim, landde hij als een vliegtuig met gebroken landingsgestel op zijn ski's, knalde hij door een vangnet heen en bleef hij uiteindelijk stil liggen. Met een helicopter werd hij naar het ziekenhuis gebracht. Maar drie dagen later stond hij al weer aan de start van de super-reuzenslalom en won hij de gouden medaille. Twee dagen later won hij nog eens goud, ditmaal op de afdaling.

Niet alleen de injecties tegen de pijn van de gebroken rib, maar ook een gebedsséance met een geestelijke die steevast tot het begeleidingsteam van de Oostenrijkse skiploeg behoort, hadden Maier gesterkt voor de navolgende races. "Als ik vandaag nog goud win, ben ik onsterfelijk", dacht hij nog tijdens zijn onbeheersbare vlucht boven de witte wereld, zo bekende hij later.

Hij won op die bijzondere dag in Japan geen goud. Onsterfelijk - mocht hij dat ooit gedacht hebben - is hij dus niet. Of toch? Want kort geleden beleefde hij weer een wonder. Tijdens een afdaling in Garmisch- Partenkirchen brak bij een snelheid van 110 kilometer één van Maiers ski's. Voor elke gewone sterveling die op ski's heeft gestaan, betekent dat ongemak het einde van zijn skiloopbaan. Voor gezegende mensen als Maier valt dit euvel slechts in de categorie materiaalpech. Tot verbazing van iedereen die nog niet is overtuigd van Maiers fabelachtige techniek, enorme spierkracht in zijn benen en overlevingsdrang, gleed de Oostenrijker op één ski verder naar beneden, de andere (gebroken) ski als bewijs van zijn onsterfelijkheid in de hand.

Nu zijn mannen als Maier, Oostenrijkers dus, gewend al vanaf hun peutertijd als gekken op ski's hellingen af te racen - u kent ze wel, die nare rotjochies met een helm op die ons hobbyisten uit de lage landen de pas afsnijden. Toch is Maier tussen al die bestiale skiërs uit de berglanden een fenomeen. Niet voor niets wordt hij de Herminator genoemd, een koosnaam die is afgeleid van Terminator Arnold Schwarzenegger, het Oostenrijkse boegbeeld van de wereld der bodybuilders. Want Maier vernedert door zijn enorme spierkracht en zowat onstuitbare overlevingsdrang iedereen die op zijn weg naar de glorie komt.

Hermann Maier lijkt een enge man, een verbastering van een normaal mens. Maar het valt wel mee. Want wie zich in zijn levensloop verdiept, ontdekt dat hij door heel hard werken (voordat hij succes had als skiër was hij metselaar), heel hard trainen en heel intensief aan zichzelf werken, een begenadigde positie heeft verworven. Daarnaast beschikt hij over een heel bewonderenswaardig doorzettingsvermogen. Misschien omdat deze levenskunstenaar zich altijd gesteund weet door God.