NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Een tv-gids van De Telegraaf maakt een eind aan het publieke monopolie op de programmagegevens. De omroepen kunnen dan niet langer rekenen op hun tv-bladen om leden te werven. De onderhandelingen van De Telegraaf met de NOS over de prijs van programmagegevens zijn de genadeklap voor oude Hilversumse tradities.

Kijkers zijn geen lid van de KRO omdat ze katholiek zijn of omdat ze katholieke programma's mooi vinden. Dat was een halve eeuw geleden zo. Nu zijn katholieke kerken grote, lege monumenten, waar toeristen kunnen genieten een vroegere beschaving. De grootste coupe van de KRO was de handzame Mikrogids. De exclusieve band tussen gids en omroep is deze week door het Haagse Gerechtshof doorgesneden. Iedere ondernemer moet kunnen beschikken over programma-schema's. Maar het monopolie daarop is de kurk waar het omroepbestel op drijft. Als de politieke partijen nauwelijks meer leden hebben, waarom zouden de omroepen die nog wel kunnen vasthouden? Afgelopen jaren hebben de omroepen reclame gemaakt voor de wolk stof rond de verpulverde zuil. Het gevoel van. De fatsoenlijken bij de NCRV, de gevoeligen bij de KRO, de mouwen-opstropers die het moeten doen bij de VARA. De omroep-identiteit leeft bij niemand, behalve bij dure, snelgroeiende managementlagen in kantoorgebouwen. De leden lopen graag over naar een betere tv-gids of een die gratis bij de krant zit. Programmamakers zwerven van omroep naar omroep, wie er maar een leuke opdracht heeft. De EO is de enige echte zuil maar de groei is er uit. De protestants-christelijke leden zijn niet lid wegens de inhoud van de programma's, want vaak kijken ze niet eens.

Tegen die achtergrond zit er logica in het plan van de AVRO om zich op vijf onderwerpen te specialiseren: veiligheid, gezondheid, dieren, beeldende kunst en muziek. Geen vage reclamecampagnes of hypergidsen maar een poging om leden te binden aan de inhoud van televisie- en radioprogramma's. In tribunes geven de leden aan wat ze willen. De AVRO- onderwerpen passen goed in een post-religieuze samenleving. Zonder godsdienst is de aflopende bestaanshiërarchie God, mens, dier, plant, ding weggevallen. Dieren zijn geestelijk gehandicapte mensen die je soms mag opeten. Dat is de hogere gedachte achter Alle Dieren Tellen Mee. Zonder hiernamaals in het vooruitzicht is het belangrijk om het leven zo gezond en veilig mogelijk door te komen. De wens 'zalig nieuwjaar' maakt plaats voor 'een gezond nieuwjaar'. De AVRO helpt met tips en ontwikkelt zich tot een ANWB op deze terreinen met een service- apparaat en eigen publicaties. Elke dag Gezondheidsplein om drie uur met Ria Bremer. Zij verwijst naar de internetsite die smeerseltjes, middeltjes en therapieën verkoopt. De grens tussen publiek en privaat is in de creativiteit van de AVRO zoek geraakt en de Commissariaat voor de Media is dat aan het onderzoeken. Soms is er een conflict tussen gezondheid en dieren. Ik hoorde op Gezondheidsplein de tip dat scharrelkippen meer salmonella-risico lopen dan batterijkippen. Ontsmetting is belangrijk, zei de dienstdoende professor en dat doen de biologische kippenhouders minder. Diervriendelijkheid kan dus ongezond zijn. De doelen muziek en beeldende kunst zijn er voor de "spiritualiteit". Er zijn ook combinaties te bedenken, een diersymfonie voor hok, stal, of bos, helende klanken voor de mens, schilderijen met veiligheids- en gezondheidstips. Ik word wel eens moe van het zoveelste debat met Karel van de Graaf over hogere gevangenisstraffen of "je ken niks meer eten tegenswoordig". Voorspelbaarheid is een nadeel van tribune-journalistiek.In de logica van de specialisatie zouden andere omroepen zich op drama, nieuws of documentaire kunnen toeleggen. Omroepen worden dan productiemaatschappijen. Beter kunnen ze nog meer samenwerken. Daar komen de beste programmaseries uit. Reclamecampagnes alleen zullen de omroepbaasjes niet redden.