De Amerikaanse tennisser Andre Agassi won gisteren op de Australian Open zijn zevende grandslamtitel. Daarmee voegde hij zich in een illuster rijtje met McEnroe en Newcombe. ,,Juist door mijn inzinkingen ben ik nog niet opgebrand.''

Door onze redacteur ROBERT MISSET
MELBOURNE, 28 JAN. Andre Agassi wekte gisteren de indruk dat hij de Australian Open al had gewonnen na zijn ontsnapping in de halve finale tegen de uitgeputte Patrick Rafter. Het Amerikaanse tennisfenomeen handelde de finale tegen de mentaal en fysiek opgebrande Arnaud Clement als een routineklus af. Bij het schrijven van zijn dankwoord was de 23-jarige Fransman er ook al vanuit gegaan dat hij het Australische publiek als verliezer zou toespreken. In drie eenzijdige sets (6-4, 6-2 en 6-2) incasseerde de zeven jaar oudere Agassi zijn zevende grandslamtitel, net zoveel als zijn illustere landgenoot John McEnroe.

Precies een jaar geleden veroverde Agassi ook al op Melbourne Park zijn laatste hoofdprijs. Vervolgens sukkelde de 30-jarige baseliner met blessures en ging hij diep gebukt onder het leed van zijn moeder en zus, die beiden aan kanker leden. Over die familietragedie heeft Agassi voornamelijk gezwegen. Na zijn derde triomf in Melbourne wilde hij slechts kwijt dat zijn moeder en zus na hun geslaagde chemokuur ,,meer moed en doorzettingsvermogen hebben getoond, dan ik ooit zou kunnen opbrengen''. Maar ook zijn opwindende relatie met Steffi Graf houdt Agassi zorgvuldig buiten de publiciteit.

Sommige verslaggevers hadden het geluk dat ze vlak voor de mooiste tennisster aller tijden mochten zitten, want de hofhouding van Agassi nestelde zich in de Rod Laver Arena traditioneel tussen de media. Maar ook gisteren betrok Agassi alleen zijn fitnessgoeroe Gil Reyes en coach Brad Gilbert in de hulde. Met kreten als ‘come on Rock, do it right now' is Gilbert altijd nadrukkelijk aanwezig, terwijl Graf zich ook gisteren tot een enkele glimlach beperkte. Agassi gaf een gevat antwoord op de vraag, waarom hij zijn geliefde niet noemde in zijn speech. ,,Omdat jullie anders alleen over haar schrijven.''

Vooral de Duitse media mijmeren hardop over een huwelijk tussen de twee megasterren en de geboorte van een wonderkind, dat in elk geval een begenadigd talent zal erven. ,,Jullie zijn de eersten, die ik uitnodig als het zover komt'', pleegt Agassi te zeggen als zijn privé-leven ter spraken komt. Toch zou het interessant zijn van hem te vernemen hoeveel invloed Graf heeft op de tenniscarrière van haar al even beroemde vriend. Agassi houdt het al langer vol dan de vrouw, die 22 grandslamtitels heeft verzameld. Maar Graf heeft onlangs toegegeven dat haar lichaam zoveel slijtage heeft opgelopen dat ze niet meer zonder pijn een racket kan vasthouden.

Juist de ongeëvenaarde fitheid van Agassi, die hem uiteindelijk langs de lichamelijk gekraakte Rafter hielp in de halve finales, vormde de basis voor zijn triomftocht in Melbourne. Maar het geheim van zijn turbulente carrière is toch vooral gelegen in de wijze, waarop hij zijn talenten doseert. Alleen Agassi is in staat soms een sabbatical year op te nemen om zich vervolgens schijnbaar moeiteloos weer bij de wereldtop te vervoegen. Zoals eind 1997, toen hij deemoedig afdaalde naar de tweede divisie van het internationals tennis om zijn ranking weer op te krikken. ,,Juist door mijn inzinkingen ben ik nu nog niet opgebrand,'', constateerde Agassi.

Bewust heeft hij in het verleden afstand genomen van de tennissport om de batterijen weer op te laden. ,,Ik maak deel uit van een slopend circuit, dat een enorme aanslag pleegt op je lichaam en geest. Als tiener besef je dat nog niet. Maar op mijn leeftijd kom je tot de ontdekking dat je niet meer wekelijks kunt pieken in dit circus. Daarom heb ik er altijd voor gezorgd dat het tennis niet mijn leven ging beheersen. Soms stelde ik andere prioriteiten. Ik heb dan ook geen spijt van de jaren, waarin ik matig heb gepresteerd. Die hebben een grote rol gespeeld in mijn huidige benadering van de sport. Ik heb vooral psychisch nog wat over, ik ben nog steeds hongerig naar succes.''

Met dank aan het voor zijn doen fletse, vorige seizoen, waarin Agassi na zijn titel in Melbourne pas weer van zich deed spreken op de Masters Cup, waar hij in de finale van de huidige nummer 1 Gustavo Kuerten verloor. Toch leek Agassi over zijn hoogtepunt heen na een fantastisch 1999, toen hij drie grandslamfinales bereikte en er twee op zijn naam schreef. Op Roland Garros werd Agassi de tweede tennisser na Rod Laver, die alle vier grandslamtoernooien heeft gewonnen, zij het niet in één jaar.

Het was al bijzonder dat Agassi als routinier van 29 jaar aan een tweede tennisleven was begonnen, op een leeftijd, waarop de meeste profs naar hun pensioen uitkijken. Maar ook Agassi betwijfelde of hij de grandslams nog kon regeren nu hij de dertig heeft overschreden. ,,Daar kon ik onmogelijk zeker van zijn'', beaamde de Australian Open-kampioen, die zijn titel bijna achteloos prolongeerde. ,,Het heeft immers twaalf maanden geduurd voor ik weer een toernooi heb gewonnen, al heb ik daar wel een fantastische plek voor uitgekozen. Voor de eerste keer voelde ik als regerend kampioen geen druk.''

En zeker gisteren niet in de teleurstellende finale, die een anti-climax vormde na een boeiend toernooi. Het was niet verwonderlijk dat Clement na zijn wonderbaarlijke partijen tegen Kafelnikov en landgenoot Grosjean al zijn kruit verschoten had. Alleen in het begin van de derde set stribbelde de vliegensvlugge Fransman even tegen. Maar na één uur en drie kwartier had Agassi niet alleen overtuigend revanche genomen voor zijn opvallende nederlaag tegen Clement op de US Open. Hij had vooral bewezen dat de wereldranglijst geen betrouwbare graadmeter vormt voor de werkelijke hiërarchie in de ATP Tour. Een fitte en gemotiveerde Agassi is nog steeds de beste tennisser van de wereld.

( a d v e r t e n t i e s )