NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

SANDRA HEERMA VAN VOSS
Elke vrijdagavond komen drie volwassen kinderen met hun krengerige Maman bijeen in het café 'Au Père Tranquille', waar Henri, de oudste broer, in het halfduister drank en slechts één gerecht - eend - serveert aan een handjevol stamgasten.

Gezellig zijn die gezinsbijeenkomsten niet te noemen. In de film Un air de famille treiteren, bekritiseren en kleineren de personages elkaar tot op het bot. Je houdt je hart vast als je hoort welke vuiligheden ze elkaar naar het hoofd slingeren. "Met azijn vang je geen vliegen", beschimpt Henri zijn zus, die dertig is en nog altijd zonder man. "Was het begrijpelijk?" vraagt Philippe aan Henri over zijn optreden op de lokale televisie, want Henri geldt als de dommerik van de familie. "Alweer een halsband", verzucht Philippes vrouw Yolande als ze het collier dat hij voor haar verjaardag gekocht heeft voor een hondenband aanziet. Het grootste serpent is nog wel Maman, die zelfs de vader des huizes over zijn graf heen nog de ene na de andere sneer weet toe te stoppen.

Un air de famille is een verfilmd toneelstuk in de meest pure vorm. De eenheid van tijd, plaats en handeling wordt door regisseur Cédric Klapisch slechts onderbroken door een paar korte flash- backs van het jonge gezin Menard, waarin de kinderen in pyjamaatjes bij hun slapende ouders in bed kruipen voor een stoeipartijtje. Maar zelfs dit stoeien eindigt in ruzie en gehuil - nostalgische dromerijen over 'familie' als een haven van warmte en gezelligheid worden je door Klapisch niet gegund. Ondanks de simpele opzet is Un air de famille dankzij het uitstekende samenspel van de acteurs een boeiend, geestig mini-drama geworden.

"Ik wist niet dat je me zo'n monster vond," snift Maman tegen haar dochter, als die denkt de ouwe tang eindelijk eens goed de waarheid te hebben verteld. "Mais non", schrikt Betty meteen, en keert zich weer naar haar toe. Zo was het nou ook weer niet bedoeld. De ruzies brengen geen uitkomst, het schelden brengt geen inzicht of verlossing. Iedereen behoudt zijn fouten en zijn kritiek op de ander. En volgende week vrijdag komt het groepje gewoon weer bij elkaar.

Un air de famille (Cédric Klapisch, 1996, Frankrijk), zaterdag, Ned.3, 0.40-2.30u.

( a d v e r t e n t i e s )