NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Waar het CDA nu staat, was het voormalig fractielid Jacques de Milliano even kwijt. Bij B&W wist hij alleen waar het CDA twee jaar geleden voor stond toen hij opstapte. Iets met Bosnische asielzoekers die volgens hem ten onrechte naar hun land terug moesten keren en een voorstel tot verlaging van de strafbare leeftijd voor jongeren.

Hij begon precies waar hij ons twee jaar geleden bij zijn laatste Den Haag Vandaag had achtergelaten. "Ik begrijp de emoties", zei hij. "Ik begrijp het onbegrip. Als je idealen hebt en besluiten moet nemen tegen de politieke mores. Ze zijn erg verstarrend bezig. Ik hecht meer waarde aan activistisch idealisme dan aan een verstarrend bureaucratisch politiek systeem". Hij had "mensen gebeld" die hem dringend aanraadden om de vrijgevallen zetel weer in bezit te nemen. En daar zat hij, stralend in het cameralicht na twee jaar donkere eenzaamheid. Happend naar woorden, gedetailleerd zijn oude gram tegen het CDA ophalend maar de draad van het verhaal ging verloren in het tumult. Tegenover hem zat CDA-voorzitter Marnix van Rij die hem van zetelroof beschuldigt nu hij de door hem verlaten CDA- Kamerzetel twee jaar na dato weer opeist. Van Rij had De Milliano nog zo geschreven en gefaxt, wat hij zou doen, nu een CDA-fractielid burgemeester was geworden maar De Milliano reageerde niet. In plaats daarvan dook hij op in Rotterdam voor een persconferentie om zijn terugkeer in de politiek aan te kondigen. Hij verklaarde dit gedrag met een ander twee jaar oud verhaal over het CDA waaruit hij had geleerd "nooit in informeel overleg te treden".

Van Rij zei dat De Milliano indertijd was aangezocht wegens zijn "wortels in de maatschappij". Hij bedoelde wortels in de camera, want als voorzitter van Artsen Zonder Grenzen had De Milliano minstens evenveel tv-ploegen in zijn kielzog als verplegers en dokters. Het CDA struikelde in zijn poging die bekendheid te verzilveren. De Milliano is gewend alleen te opereren. Degenen die hem eerst hadden opgehemeld, waren des te teleurgestelder over zijn zwakke menselijke kanten. Eerst opbouwen en dan afbreken, dat geeft variëteit in het nieuws. Zijn naam roept lacherigheid op. De politiek wordt leuker met de komst van een nieuwe eenmansfractie. Die Kamerleden zijn altijd zo voorzichtig. Van Rij blijkt een gesmeerde debater, een verbeterde kloon van fractievoorzitter De Hoop Scheffer. Dezelfde toon en statige tongval maar dan intiemer, passend bij de televisie. De Hoop Scheffer spreekt de camera toe als een zaal vol kiezers, net iets te luid, net te veel mimiek, zoals het studentencabaret van vroeger. Ik had gisteren meer willen horen over de verontruste burgers die De Milliano aan zijn fiets heeft hangen. Comiteetjes, mensen met nieuwe ideeën die verklaringen en verdragen tekenen (Schier, Noordwijk) en dan weer ieder huns weegs gaan. Politiek als een verzameling idealen en niet als consensusvorming. Jurriaan Kamp, hoofdredacteur van het maandblad Ode, begeleidde De Milliano bij diens persconferentie. Die schreef in de Volkskrant dat aids geen besmettelijke ziekte is maar gevolg is van een verkeerde lifestyle: "Nog nooit is bewezen dat aids seksueel overdraagbaar zou zijn". Ik was benieuwd naar de mening van tropenarts De Milliano. Is Kamp de partij-ideoloog van Iedere Mens Telt? De Milliano zou ook bij kardinaal Simonis te rade moeten gaan want die heeft ook interessante nieuwe ideeën over seks in Afrika. We zullen er vast meer van zien. Gisteren moest een andere bekende Nederlander, Maurice de Hond, opstappen als bestuurder van het door hem opgerichte internetbedrijf Newconomy. Hij heeft Newconomy grote televisie-aandacht bezorgd, met reeksen interviews voor onwetende verslaggevers, met televisiereclame voor KPN. Profeet en ideoloog voor de nieuwe economie, vlotter dan De Milliano. Maar roem bestuurt geen bedrijf. Er zijn ook andere mensen en die bekendheid kan zich tegen je keren. Zoals Wall Street zegt: what goes up, comes down.

( a d v e r t e n t i e s )