NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

ANNA VISSER
Gezegend de documentaliste die twee recensies wist op te diepen over de film An unmarried woman uit 1978. Beide weerspreken, althans gedeeltelijk, wat het VARA TV- magazine over deze film schrijft: "Uiterst plezierige komedie was destijds mijlpaal van feministisch getinte vrouwenfilms."

Wie de film (over een gelukkig getrouwde vrouw wier man er met een jongere vrouw vandoor gaat, en die moet zien hoe ze haar leven weer in het emotionele gareel krijgt) nooit gezien heeft, zou wellicht kunnen denken dat de film vanuit een feministische invalshoek is gemaakt - wat dat dan ook moge zijn. Het gaat over de positie van de vrouw, maar gelukkig "zonder te vervallen in de luidruchtige en soms discriminerende uitingen van het zogenaamde bla-bla-feminisme. Geen (...) bordjes met verboden toegang voor mannen, maar een weloverwogen poging tot het zuiveren van een klimaat waarin de plaats van de vrouw beter kan worden bepaald", schreef een recensent in het Algemeen Dagblad. En Ellen Waller schreef in NRC Handelsblad: "Als men maar geen diepgaande wijsheden of Grote Revelaties verwacht omtrent de Situatie van de Vrouw, al is het onderwerp in zwang."

Inderdaad praten Erica, de hoofdpersoon, en haar vriendinnen veel over hun situatie (in relatie tot die van hun ex-mannen), 'Grote Revelaties' zijn er niet bij. Dat maakt de gesprekken wel zo leuk, hoewel de situatie voor geen van de vrouwen tip top fijnemans is. Integendeel. Je zult maar, in het geval van de hoofdpersoon, na 16 jaar leuk getrouwd geweest te zijn te horen krijgen dat je man er reeds een jaar een vriendin bij heeft. Je zou hem de ogen uit zijn hoofd trekken, hem met kop en kont het huis uit sleuren dan wel hem dusdanig met een deegrol bewerken dat hij er zijn leven lang een afkeer van zelfgemaakte taarten aan overhoudt.

Zo niet Erica: zij is weliswaar verbijsterd, geeft over, gooit zijn spullen weg, praat met haar vriendinnen en met haar therapeute en vangt ook nog eens haar 16-jarige dochter op. Stukje bij beetje lukt het haar de draad van het leven weer op te pakken en de manier waarop zij die worsteling vertolkt, is ook nu nog de moeite van het bekijken waard. Op advies van haar therapeute sluit ze mannen niet voor eens en voor altijd buiten.

Maar ze gaat niet overstag zonder eerst haar eigen positie blijvend te bepalen. Ze kiest, met andere woorden, voor zichzelf. Dat is, voor iedereen, de beste uitgangspositie voor welke relatie dan ook.

An unmarried woman (Paul Mazursky, 1978, VS), Ned.1, 0.14-2.13u.

( a d v e r t e n t i e s )