Brandwondenpatiënten uit Volendam wacht een lange weg door het ziekenhuis. Voor jongeren is de verminking extra traumatisch.

Door een onzer redacteuren

BEVERWIJK, 4 JAN. Ze hebben allemaal hetzelfde: gelaat, handen en onderarmen verbrand. "Als je er één hebt gezien, heb je ze eigenlijk allemaal gezien", zegt chirurg H. van der Veen van het brandwondencentrum in Beverwijk. Hij is net terug van zijn ronde langs slachtoffers van de brand in Volendam, om zijn minder gespecialiseerde collega's te adviseren.

Bij de slachtoffers blijken vooral de onbedekte delen van het lichaam te zijn verbrand. Wat klopt er dan van de uitlatingen van de kledingbranche deze week, dat de synthetische kleding van de feestgangers hun verwondingen heeft verergerd? Van der Veen: "Wij hebben geen slachtoffers gezien waarbij de kleding een rol lijkt te hebben gespeeld. Uitzonderingen daargelaten zijn er geen gevallen van ingebrande kleding."

De chirurgen van het brandwondencentrum constateren het flesh burn syndroom: korte, zeer hevige hitte met diepe verbrandingen als gevolg. De verwondingen aan het gezicht en de handen zijn moeilijk behandelbaar. "Er zal een zeer groot aantal operaties volgen voordat het weer toonbaar is", zegt chirurg F. Groenevelt. Hij schetst een akelig scenario. Eerst worden de de wonden behandeld, daarbij ontstaat littekenvorming. Dikke, harde huid gaat samentrekken. Dwangstanden van het gelaat volgen: de kin wordt naar de borst getrokken, de mond wordt kleiner, oogleden kunnen niet meer sluiten, oren moeten geamputeerd. Er is functieverlies en dat moet weer operatief worden verholpen. Pas daarna kunnen cosmetische aanpassingen volgen.

Brandwonden zijn traumatisch en voor de jonge slachtoffers zal het extra hard aankomen, stellen de artsen. "Het heeft een enorme invloed en dat wordt nog versterkt doordat de meest zichtbare delen van het lichaam zijn verbrand", zegt Van der Veen. Het ideaal van de schoonheid maakt het zo mogelijk nog erger, zegt Groenevelt. "De jongerencultuur is gefocust op mooi en lekker, de lichaamscultuur is van groot belang, jongeren geven veel geld uit om er goed uit te zien. Die droom wordt in één klap weggevaagd en dat heeft een enorme psychologische impact."

De slachtoffers die aanspreekbaar zijn, wordt inmiddels geestelijke zorg geboden. Niet iedereen voelt daarvoor. De chirurgen denken dat het vroeg aanbieden van psychologische bijstand zin heeft op de langere termijn.

Jonge slachtoffers hebben een grotere kans brandwonden te overleven. Groenevelt noemt het 'de regel van honderd': als de leeftijd en het percentage verbrand huidoppervlak samen meer dan honderd bedraagt, is de kans op overleven klein. Met tussen de vijftien en vijftig procent verbrand huidoppervlak hebben de twintigjarige jongeren uit Volendam dus een aanzienlijke kans te overleven.

Door het grote aantal slachtoffers - bijna de helft meer dan in een 'normaal' jaar - dreigt een capaciteitsprobleem. Het brandwondencentrum overweegt later een polikliniek op te zetten in Volendam.

( a d v e r t e n t i e s )