NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

MARTIJN MEIJER
Een arbeiderssprookje. Zo noemde regisseur Robert Guédiguian zijn film Marius et Jeannette in een interview. Het is de zevende film van Guédiguian, en speelt zich, net als zijn andere films, in Marseille af.

In Marius et Jeannette is het voornaamste decor een hofje in de arbeiderswijk Estaque, vlakbij een gesloten cementfabriek. In het hofje woont de alleenstaande moeder Jeannette, gespeeld door Ariane Ascaride, de echtgenote van Guédiguian. En op het verlaten fabrieksterrein werkt de zwijgzame Marius als bewaker. Op een dag treffen ze elkaar als Jeannette twee emmers verf wil stelen die op het terrein zijn achtergebleven.

De arme en met werkeloosheid kampende mensen die in het hofje wonen zijn vrolijk: de liefde, lekker eten en vurige politieke discussies verlichten hun leven. Terwijl in werkelijkheid in de immigrantenstad Marseille veel arbeiders uit wanhoop op uiterst rechts stemmen, krijgt het racisme in Marius et Jeannette geen poot aan de grond. Buurtbewoner Dédé heeft eenmaal op het Front National gestemd en wordt zowat iedere dag door zijn vrouw hierover gekapitteld. "Het was maar één keer", zegt Dédé. "Er zijn genoeg klootzakken die er maar één keer op stemmen", is het antwoord van zijn vrouw.

Maar het idyllische aspect van de film komt niet voort uit naïviteit. De ondertitel luidt niet voor niets 'un conte de l'Estaque' - een fabel dus, waaruit lering moet worden getrokken over hoe we eigenlijk zouden moeten leven. De twee hoofdpersonen laten zien dat het wederzijds wantrouwen en de pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden overwonnen kunnen worden door de liefde toe te laten. "Uit de privé-overwinning komt de collectieve overwinning voort", heeft regisseur Guédiguian gezegd, die in 1980 de communistische partij verliet maar het gedachtegoed nog volledig onderschrijft.

De critici van het filmblad Cahiers du Cinéma vonden de film destijds nogal belerend. Dat is ook wel zo, maar dat hindert, dankzij de prachtig gestileerde scènes en de humoristische en lichtvoetige dialogen, niet. Zo zegt de goedgebekte Jeannette, ontslagen als caissière vanwege haar brutaliteit: "Als ik mijn mond zou houden dan kreeg ik een maagzweer. En ik kan me geen rijkeluisziekte veroorloven".

Marius et Jeannette (Frankrijk, 1997, Robert Guédiguian), BBC2, 21.28-23.20u.

( a d v e r t e n t i e s )