NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Elke zondagnacht tegen twaalven staat er iemand naakt voor de KRO-camera, als onderdeel van het programma De Liefde. Die persoon moet dan vertellen over zijn lichaam, terwijl de camera er met mooie, warme belichting langs gaat.

Opvallend is het enthousiasme van de showers over hun uiterlijk, ook al valt er voor de kijker vaak het een of ander aan af te dingen. Dat geldt tenminste voor de voorbeelden die ik heb gezien. Een vrouw met grote vetkwabben zegt dat ze een "geweldig lijf" heeft. Een ander had een tamelijk oud gezicht voor haar 45 jaar. Ik had haar willen horen over haar hangende onderkin maar ze vertelde daarentegen hoe ze na haar echtscheiding gestart was met een jong, huppelig leven als motorrijdster met tatoeages. Gisteren een jonge blonde vrouw die van alles wilde meemaken met haar lijf. Maar zelfs zo'n mooie vrouw moet zich toch ook aan bepaalde onderdelen ergeren.

Het lijkt vanzelfsprekend dat iemand zich voor de camera uitkleedt, tevreden is met zijn uiterlijk. Toch was er geen sprake van tevredenheid in de Britse serie Naked, die model stond voor deze Nederlandse reeks. De mensen klaagden niet maar wisten wel door allerlei geestige anekdotes de gebreken op te sommen, terwijl de camera langs heuvels, dalen, kraters, struikgewas en meeëters streek. Een showoff van Britse flegmatiek. De douche is kapot, het tocht en alleen de haard van de zitkamer werkt nog maar verder is het prima in orde. Ik herinner me een close up van een behaarde oude slurf, ineengedoken tussen diep uitgezakte olifantenoren. De eigenaar vertelde wat het betekende om impotent te zijn. Hij had nog wel verlangens maar kon ze helaas niet meer uitvoeren. "Je ziet al die auto's maar je kunt er zelf jammergenoeg niet meer in rijden", zei hij. Een oude man vertelt dat hij zijn vrouw nog steeds erg mooi en aantrekkelijk vindt. Zijn vrouw hoort het voor het eerst, zegt ze, want anders doet hij nooit een mond open. Een alleenstaande moeder is bezig met het lange haar van haar zoon dat weer symbool staat voor andere eigenschappen waar ze bezwaar tegen heeft. Via naaktheid ontspint zich een oneindig aantal thema's. Wat mij betreft had De Liefde, dat gaat over liefdes van mensen, helemaal aan dit onderdeel gewijd kunnen worden. Ik denk aan Leo Vroman: "Mens is een zachte machine/ een buigbaar zuiltje met gaatjes/ propvol tengere draadjes en slangetjes die dienen/ voor niets dan tederheid". Zo'n programma lijkt me wel moeilijk. Naked kwam niet verder dan vier lange afleveringen waar ongetwijfeld hard aan gewerkt en gezocht is. Er moet veel materiaal zijn gesneuveld. De gefilmde mensen moeten goed kunnen praten, dan heb je meteen al alle variëteiten en leeftijden. Nederlanders hebben minder zelfkritiek. Dat is niet eens een teken van zelfgenoegzaamheid maar van correctheid. Geheel volgens het therapeutische instructieboekje laten Nederlanders zien dat ze "lekker zitten in hun vel". Ze laten zien hoe het moet, niet hoe het is. Je negeert domweg alles wat de voorgeschreven liefde voor je lijf in de weg zit. De Britse show-off wil juist uitmunten in spitse zelfrelativering en maakt zelfs het grootste gebrek tot amusement. Zoals de reuzenschildpadden bij de openingsscène van de Britse bejaardencomedy One foot in the grave. Snoeven over mankementen kan net zo goed op zelfgenoegzaamheid wijzen, maar het is mooiere televisie dan opscheppen over vermeende kwaliteiten. De neiging tot het correcte, sociaal wenselijke antwoord is in Amerika even sterk als in Nederland. Ik herinner me een Amerikaanse versie van Naked op RTL: naakte mannen over hun seksualiteit. Er zat een porno-acteur bij en dan geloof je het wel. Zo'n man is niet eerlijk. Maar er zat ook een oude man bij in grote witte onderbroek die vertelde over zijn veel te kleine lid waar hij zich voor schaamde. Maar hij kon vrouwen veel plezier geven, zo verkocht hij zichzelf, geheel in contrast met zijn ingezakte houding.

( a d v e r t e n t i e s )