B E E L D :
Mijn tv-rubriek
Maarten Huygen
Ik dacht dat de "me-decade", het
ik-tijdperk, allang voorbij was. Toch gaat Veronica zich omdopen tot
ME. De leiding van de Holland Media Groep (HMG) denkt dat de mensen dat
als "mij" zullen opvatten maar ik associeer de twee letters met de
containers vol gehelmde agenten die in de jaren tachtig de kraakpanden
leeg maakten.
En als dure promotiecampagnes dat uit mijn hoofd hebben geblazen denk ik aan "mijn web", en "mijn computer", de pogingen om van
een wereldwijd massaproduct iets intiems te maken. De Holland Media
Groep gaat de eenzame "ik" thuis via internet, radio en televisie
bestoken. Via "mijn computer" kan die "ik" een relatie beginnen met een
andere kijker via De Relatieman, stemmen over Big Brother
met honderdduizenden andere ikjes. "Gevoel delen", maar dan
multimediaal. Geen omroep die dagelijks blindelings een
onbekende toespreekt, maar een omvoel die via internet-sensoren
"mijn surfgedrag" bijhoudt. "Mij" staat niet meer voor de spontane
zelfontdekking van de jaren zeventig maar is verzonnen door de mobiele
gedachten-eenheden van de marketing die mij en mijn behoeften van top
tot teen doorgronden met focusgroepen, vragenlijsten en databanken. Via
internet sturen ze kleverige cookies die in "mijn computer" het juiste
afstemwerk verrichten naar "mijn site", hun bedrijf. Net als Ikea kan de
Mobiele Eenheid van Holland Media Groep mij tutoyeren omdat ze me al
jaren kent terwijl ik niet weet wie ze zijn. "Me" is dus totalitair,
precies het omgekeerde van wat het poogt te suggereren. Een regiekamer
van de bewustzijnsindustrie. Ik zit als kijker in een Big
Brother-loods waar zij hun prikkels op loslaten. De toon is
positiever, profetischer geworden. "HMG heeft besloten om vanuit deze
ondernemende en positieve mentaliteit een mediaplatform aan te bieden
aan jong volwassenen om dromen, ambities, informaties en entertainment
te delen", zegt het KRO-achtige persbericht. Een politieke partij
zonder ideologie. Porno is stilletjesaan van de commerciële
zenders aan het verdwijnen. Slecht voor het imago. In plaats daarvan
komen op dat uur van de nacht de herhalingen van Mijn Bus en
Mijn Big Brother met hun internet-adressen en 0900-nummers. De
omdoop tot "ME" moet een triomf zijn voor de vereniging Veronica die
zich uit het Nederlands-Luxemburgse RTL-concern terugtrekt en de oude
naam mag meenemen. Ze onderhandelen al met de SBS om naast breedband
ook traditionele televisie te gaan doen. De naam Veronica is de
grootste schat van deze vereniging omdat er een geschiedenis aan is
verbonden van verzet tegen collectivisering. Het zendschip Veronica,
midden op de Noorzee, bracht het eerste Nederlandse geluid van buiten
het omroepstaatsmonopolie. Het ontluikende "ik-tijdperk", niet voor
één katholieke, christelijke of socialistische massa. Maar
voor elke consument wat wils. Multimediaal komt de collectivisering op
subtiele wijze weer terug: met alle persoonlijke bijzonderheden
gezellig allemaal gedownload in "mijn databank". De schijn-
individualisering maakt ons tot echte eenlingen, afhankelijk van
hulplijnen. We hebben niemand iets te verwijten behalve onszelf.
De Toekomst van Karel behandelde gisteren het flexibele werk van
de toekomst, , ,mijn werk". Gezellige, zachte kantoren zonder eigen
plekken. "Mijn computer" is het enige persoonlijke. Iedereen komt op
zijn eigen tijd, zodat het werk kan worden afgestemd op de
verplichtingen thuis. De scheiding tussen werk en vrije tijd verdwijnt,
zeiden de deskundigen. Zoveel flexibilisering lijkt me utopisch.
Samenwerken is niet uit de tijd. Het is nu al lastig als je tijdens
werkuren mensen niet kunt bereiken omdat ze net hun vrije dagje,
middagje, ATV'tje hebben. Maar mensen zullen afgerekend worden op het
resultaat, voorspelden de deskundigen, ze mogen altijd en overal werken.
" Mijn verantwoordelijkheid" en als het niet lukt, is het "mijn schuld".
Hier lezer, voor jou "mijn tv-rubriek".