Sinds verkiezingsdag 7 november schreeuwen Bush-fans hun kelen schor voor de deur van Al Gore. Diens supporters proberen beschaafd te blijven. "Wij roepen geen nare dingen. "

Door onze correspondent MARC CHAVANNES

WASHINGTON, 4 DEC. "Get Out! Get Out of Dick Cheney's house!" Het spreekkoor van Bush-demonstranten bij Al Gore's ambtswoning in Washington is niet aardig. De kartonkunst evenmin. Onder een Gore/Lieberman-logo staat: 'Sore Loserman'. En verderop : 'Slobodan Gore'.

Sinds de stemmen in Florida na 7 november maar niet geteld raakten, demonstreren Republikeinen voor de Naval Observatory, waar Gore woont. Soms stonden zij er met zijn honderden. Twee thermoskannen waren genoeg in de vrieskou van gisteren, terwijl in Tallahassee Gore's cruciale rechtszaak tegen de uitslag in Florida een tweede, lange dag beleefde en Amerika de adem inhield voor de uitspraak van het federale Supreme Court.

Ray Tellier reinigt tapijten bij mensen aan huis. Hij hamert met een pollepel op een rechthoekige braadpan, die met een leren riem aan zijn nek hangt. Hij voelt druk op de borst, zo windt de zaak hem op. "Wij hebben benzine en steenkool nodig. Gore heeft één energie-idee: de prijs verhogen. Dan moeten wij in stomme, kleine autootjes gaan rijden, of met de bus. Dat willen Amerikanen niet, wij houden van onze auto's."

Even veel weerstand wekt Gore bij de tapijtreiniger om zijn aanpak van particulier wapenbezit. "Americans love their pistols. Die afpakken is even erg als tegen jullie Europeanen zeggen: je mag niet meer met modeltreinen rijden." Hoe Tellier aan dit kernbegrip van de Europese beschaving komt, kan hij niet zeggen.

Aan de overkant van de zijstraat hebben enkele aanhangers van de Democratische presidentskandidaat zich verzameld. "Wij zagen deze demonstraties op de tv, en wilden wat tegenwicht bieden", zeggen Joyce en Gerry Brown kleumend. Zij werkt bij het ministerie van Financiën, hij is er gepensioneerd. "Wij schamen ons dat Tennessee Gore heeft laten vallen. Wij komen uit Memphis, Tennessee. Die staat is ultraconservatief geworden." Beiden menen dat Gore in Florida heeft gewonnen. Zullen zij een president Bush kunnen respecteren? Gerry: "De tijd zal het leren. Het is beschamend dat zo'n man president kan worden, als je nagaat wat hij weet en hoe weinig hij gebruik heeft gemaakt van zijn kansen. "

Op de andere stoep zetten de Bush-supporters een spreekkoor in: 'Democraten liegen!' Joyce, op de Democratische stoep: "Ze zijn arrogant. Wij roepen geen nare dingen. Zij worden steeds meer door haat gedreven." Gerry: "Sinds Clintons verkiezing zijn de druiven zuur."

George en Susan Spangler houden een bord ter grootte van een duiventil omhoog. Er staan allerlei woordspelingen over kuiltjes in stembiljetten op. Zij zijn felle Gore-aanhangers. Clinton vonden ze goed, Gore beter, juist omdat hij hard knokt voor het milieu, gezondheidszorg in de wereld, een lager begrotingstekort en andere goede zaken, terwijl hij veel minder charisma heeft.

De Spanglers winden zich op over de vertragingstactiek van de Bush- campagne in Florida. "De stemmen moeten worden geteld, wie er ook wint. Dat is een fundamenteel recht, zeker als je ziet dat het ook een rassenkwestie is: veel meer ongetelde stemmen komen uit wijken met een grote zwarte of latino bevolking."

Op de Bush-oever loopt Beth Caherty met een bord: 'Gore, erken je nederlaag'. Zij draagt knalrode oorwarmers en een elektrisch versterkte megafoon. "Hoe veel vaker moeten we nog tellen", vraagt zij zich af. Het is haar tweede weekeinde aan het front. Op haar revers draagt zij een speldje van de National Rifle Association. "Ik ben als alleenstaande ouder pro choice als het gaat om het recht om mijn kinderen met vuurwapens te verdedigen." Tapijtreiniger Ray heeft een laatste overweging die hem van het hart moet. "Ik ben verdrietig. Dit alles kost mij veel vrienden. Mijn moeder dreigt zelfs Gore te gaan stemmen als ik nog langer mijn mond opentrek."

( a d v e r t e n t i e s )