NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

PETRA DE KONING
Kinderen in een oorlog. Kwetsbare, onschuldige wezens die slachtoffer worden van haat - zieliger is nauwelijks voorstelbaar. Dat hoef je, als verslaggever, niet uit te leggen. Bijvoeglijke naamwoorden zijn niet nodig, ze storen alleen maar. In de radiodocumentaire Kosovo en het perspectief van de kleine kunst volgt een VPRO-verslaggever Nederlandse medewerkers van de hulporganisatie War Child. Ze geven creatieve therapie aan Albanese kinderen in Kosovo.

"Zonder uitzondering zwaar beschadigde kinderen", zegt de verslaggever. Maar hoe ernstig? Waardoor precies? Wie heeft hen geselecteerd voor de therapie, wat waren de criteria? En zijn er misschien ook nog Servische kinderen in Kosovo voor wie het belangrijk is om te leren spelen. Om - zoals de therapeuten graag willen - "hun eigen veilige gebiedje" te hebben in een angstige wereld? Want nu zijn het Serviërs die worden verjaagd, bedreigd en vermoord.

We komen er niet achter. We horen wel een paar keer dat de oorlog in Kosovo " afschuwelijk" is geweest, en de vernietiging "systematisch". "God-alle-Jezus", zegt de verslaggever als hij de verwoesting ziet. "God-alle-machtig",voegt de therapeut eraan toe, die naast hem loopt. "Wat een woede, wat een agressie."

Onderweg van de hoofdstad Pristina naar steden en dorpen in het westen van Kosovo ziet de verslaggever jongetjes "met veel te oude gezichten" die naast voertuigen van buitenlandse militairen rennen om chocola en snoep op te vangen, en hij vraagt zich af "wat zich in al die meehollende koppies heeft vastgezet". Goede vraag. Maar het antwoord? De therapeuten noemen de kinderen in hun groep "teruggetrokken", "geïsoleerd", ze "staren vaak wazig voor zich uit" of ze zijn "wild". Dat is waar je aan denkt bij 'beschadigde' kinderen. Details, nieuwe informatie - dáár gaat het om. Maar niet in deze documentaire. Die gaat vooral over emotie.

De therapeuten die aan het woord komen, weten weinig over de achtergrond van het conflict. Eén van hen zegt dat Albanese kinderen onder Servische overheersing geen onderwijs kregen. Albanezen hadden hun eigen, parallelle onderwijssysteem opgezet, maar volgens de therapeut konden Albanese kinderen alleen "wat fröbelen". Ze barstte in tranen uit nadat ze voor het eerst met deze kinderen had gewerkt.

Kosovo en het perspectief van de kleine kunst, Radio 5, Morgen, 13.05-14.00u.

( a d v e r t e n t i e s )