De nieuwste robot moet een partner van de mens worden en zal niet langer alleen werkslaaf zijn, zo werd gisteren op een beurs in Japan beweerd. Een goed geprogrammeerde robot zou een betrouwbaarder hartsvriend kunnen worden dan de mens.

Door onze correspondent HANS VAN DER LUGT

TOKYO, 24 NOV. Nu alle productieprocessen met robots in hoge mate geautomatiseerd zijn, is de tijd aangebroken om ook ons gevoelsleven over te geven aan dit nieuwste kind van de evolutie: de robot. Mits juist geprogrammeerd zal de robot een betrouwbaarder hartsvriend blijken dan wispelturige natuurproducten zoals de mens.

Dat is de boodschap van Sony topman Toshi Doi, de 'vader' van het robothondje Aibo en het laatste, naar de mens gevormde speeltje, de Sony Dream Robot die deze week werd gelanceerd.

Gisteren presenteerde de gezamenlijke Japanse robotindustrie de nieuwste speeltjes op de eerste beurs die specifiek aan nutteloze robotten is gewijd, de Robodex 2000 in Yokohama die vanaf vandaag voor het gewone publiek is geopend. Nutteloos is natuurlijk een waardeoordeel, maar de industrie werkt hard mee aan dit oordeel. Zo werd de nieuwe categorie 'asobot' geïntroduceerd. De naam staat voor association robot, ofwel 'gezelschapsrobot' maar tevens betekent asobo in het Japans simpelweg 'laten we spelen'.

Sony-topman Doi poseerde de afgelopen dagen uitgebreid voor alle media met zijn nieuwe robot als baby in de armen. De Sony Dream Robot (SDR) is een ware surrogaatbaby met zijn hoogte van 50 centimeter hoog en gewicht van vijf kilo, al kan hij reeds lopen, dansen en een bal schoppen. De juist geïntroduceerde tweede generatie van het surrogaat hondje Aibo (Japans voor 'kameraad') is intellectueel gezien inmiddels al verder en reageert niet alleen op opdrachten als zit of dans, maar is volgens Sony zelfs in staat te leren en "uit vrije wil te reageren op de omgeving".

Aibo is daarmee niet zomaar een speeltje, meent Doi: "Aibo voldoet aan de behoefte voor genezing en ontspanning. Mensen begrijpen dat vaak niet, maar ook een pop kan een helend effect hebben en Aibo is eigenlijk een wandelende teddybeer. Aibo kan [door het leerproces] zijn eigenaar zelfs een spiegelbeeld van zichzelf geven. Wij beogen de creatie van een partner van de mens, niet een werkslaaf." Na deze new age-uitleg over zijn winstgevende creatie - vorig jaar verkocht Sony 45.000 stuks van de eerste generatie Aibo, ruim boven alle verwachtingen - keert Doi even later weer snel terug ter aarde bij de vraag of iedereen zijn hond nu maar in moet ruilen voor een Aibo. "Een echte hond is absoluut superieur aan de Aibo. We concurreren daar niet mee. We produceren uiteindelijk slechts een wandelende spelcomputer."

Desalniettemin zullen deze robotten zich volgens Doi zeer snel ontwikkelen en centraal staan in het nieuwe decennium. Ze zijn "intern niet veel anders dan een gewone computer" en de logische voortzetting van een ontwikkeling die in de jaren zeventig begon. Toen was alle aandacht gericht op mainframes, in de jaren tachtig stonden minicomputers centraal, het volgende decennium de nu alomtegenwoordige PC, terwijl de jaren negentig gezegend waren met de opbloei van het internet. Nu dan de robot.

De bedoeling van Robodex is het koesteren van deze industrie. "Nieuwe technologie heeft investeerders nodig", zegt Doi. "Hier kunnen ze de onderzoekers ontmoeten." Momenteel zijn de dominante bedrijven Sony en Honda. De laatste toonde de nieuwste versie van zijn namaakmens, de Asimo. De Asimo is een mannetje van ruim een meter dat niet veel meer kan dan lopen en een voorzichtig dansje maken. Maar het is een enorme stap vooruit vergeleken met de eerdere P1, P2 en P3 die op de Robodex toekijken hoe het jongste broertje z'n wandeling maakt.

Een andere grote naam is mobiele telefoongigant NTT Docomo die betrokken is bij het draadloze bedieningssysteem van de mechanische huishoudster TMSUK04. Daarnaast is er een groot aantal kleinere bedrijven en onderzoeksinstituten op de beurs. Bijvoorbeeld spelletjesproducent Takara met mechanische vissen en kwallen.

Kwallen zijn de laatste tijd populair als huisdier in Japan wegens de rustgevende werking die uitgaat van het kijken naar een aquarium gevuld met deze zwevende, amorfe beesten. Helaas leven ze niet lang en daarom biedt Takara de oplossing met de mechanische kwal op zonne-energie. De folder zegt: , ,Kijken naar deze kwallen kan een vorm van therapie zijn."

( a d v e r t e n t i e s )