NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Tegen middernacht verscheen op maandag het zweterige gezicht van televisiechef Ton Verlind. Niet bij zijn eigen KRO maar bij de VPRO. Waskracht! had zomaar aangebeld om te vragen wat er zo interessant was aan zijn buren. In een interview had hij gezegd dat die buren veel interessanter waren dan een persconferentie van Kok.

Moeilijk om mee oneens te zijn: zodra vadertje Kok spreekt, gaan mijn ogen tollen. Ik moet er naar kijken, want belangrijk, maar ik zie plantjes die water moeten krijgen, hoor interessante geluiden in het huis, mijn gedachten zwerven weg. In debat zie je hoe Kamerleden zich met moeite overeind houden onder de langgerekte zucht die zand in de oogjes strooit. Ik vind het knap van Den Haag Vandaag dat ze er telkens weer iets van weten te maken. Verlind had zichzelf dus geen zware bewijslast opgelegd: wat is niet leuker dan Kok. In een enorme huiskamer van zijn jaren-dertig-woning in het Gooi zag ik Verlind moed verzamelen om op verzoek van de verslaggever aan te bellen bij de buren. Een vrouw deed open, bleef tussen wat kinderen in de deuropening staan en zei met grote angstige ogen dat die relatieproblemen waar Verlind in het knipsel over sprak, niet van haar waren. Maar de andere buur was nog interessanter, want hij ging fietsen, op zijn eentje. Er moest nog even worden gewacht, want hij was weg. Op de fiets uiteraard. Later liet hij de camera in een slecht verlichte schuur toe en hij wees op een paar mountain bikes. De les van Verlind: "Over de fiets praten als levensvervulling vind ik prachtig. Zo kom je op straat een heleboel mensen tegen met allemaal hele mooie kleine verhaaltjes. Dat is interessanter dan een persconferentie van premier Kok, vindt u ook niet?"

Heeft Verlind de lat niet te laag gelegd? Fietsen als levensvervulling, als religie voor een welgestelde Gooise man. Omdat de katholieke markt steeds krimpt, gaat de marketingafdeling van de KRO in haar jubileumjaar naarstig op zoek naar andere bindende elementen. Alles is religie, ook fietsen, dus de KRO gaat over iedereen en alles. Er is een affiche- campagne (half naakte madonna, Hell's Angels in de kerk) over "gevoel delen". Dat doet iedereen.

Geel ondersteunde deze visie in een boeiende discussie tussen de godsdienstsocioloog Meerten ter Borg en Paul Schnabel van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Ter Borg vond alles religie, in het stadion "uit je dak gaan", campagnes tegen zinloos geweld. We zijn allemaal af en toe religieus, vond hij en de gevestigde kerken doen te weinig aan emoties. Gevoel voor markt kan Ter Borg niet ontzegd worden. Hij gaat overal over. Schnabel protesteerde.

Voor de KRO is een grote toekomst weggelegd. In deze krant jubelde KRO- voorzitter Slangen over Spoorloos dat elke week weer nieuwe kijkcijferrecords haalt. Dat is dus ook religie. Twee miljoen kijkers gaan uit hun dak als de geadopteerde vondeling weer in de armen van zijn natuurlijke moeder ligt. De commerciële omroep zou zo'n religieuze ervaring graag in haar repertoire hebben. Samen proberen te lachen om Ook dat nog. En Veronica's De Heilige Koe over auto's hoort eigenlijk bij de KRO thuis, na de fiets-fetisj. Parenclubs? Dat lijkt me pas gevoel delen in gemeenschap, mits er geen condooms worden gebruikt, want dat mag niet van de bisschop.

Bij al die omroepjubilea worden herinneringen opgehaald over programma's die ik als kind heb gezien of gehoord. In de jaren zestig had ik al geen idee van welke omroep ze waren en waar het voor stond. Veertig jaar na de ontzuiling moet er een etiket op worden geplakt. Zet stiekem een berouwvolle nazi bij de herdenking van de razzia die hij in de oorlog heeft gehouden. Typisch het fatsoen van de NCRV. Zet een beroemd, goed betaald presentator op een affiche: "Iemand moet het doen". Typisch het socialisme van de Vara. Nu mogen ze zich allemaal weer eventjes profileren en over een jaar waait er weer een andere wind, een nieuwe politieke fetisj.

( a d v e r t e n t i e s )