B E E L D :
In de war
Maarten Huygen
Een spook waart door de
omgeving. Dat verandert in één slag alle zenders. De
paniek gaat als een vloedgolf van de ene wijk naar de andere, waar
iedereen 's avonds constateert dat "de tv het niet doet". De vriend die
de avonden vult, is plotseling afwezig.
Buren worden gebeld, er zijn kleine samenkomsten in trappenhuizen, dat gebeurt alleen als er thuis
niets is te zien. We waren het weer vergeten en kabelmaatschappij UPC
had ons nog zo gewaarschuwd: maandag zouden we in een vreemde wereld
ontwaken, alsof de waterleiding is bevroren en overal sneeuw ligt. Het
scherm staat op blauw en de levensmoeheid groeit. Sommige bejaarden
zouden het liever zonder kachel willen stellen. We zijn postmodern en
alles moet altijd nieuw, wachtwoorden, pincodes, vertrouwde adressen of
telefoonnummers en zenderfrequenties. Mannen bellen aan en willen namens
UPC alles afstellen. Daar vragen ze minstens 25 gulden voor. Ze werken
niet bij ons, waarschuwt UPC, en sommigen stelen misschien. Stel je voor
de kabelaar zou zomaar aanbellen om te helpen. Dat willen we allemaal
wel.
Ik ga de gebruiksaanwijzing uitgraven vanonder de stapel vergeelde
rekeningen en garantiebiljetten. In vele talen: installatie,
predisporre: un gioco da ragazzi, un jeu d'enfant, ein
Kinderspiel, kinderspel!.
Dat worden vier kinderspelletjes, twee tv's en twee video's en ik ga
aan het werk. UPC heeft het extra spannend gemaakt door op de teletekst
de oude zenderfrequenties te laten staan, zodat ik me eerst een ongeluk
zoek. Pas later zie ik de aankondiging onder het rijtje frequenties dat
in november alles verandert, dat is nu dus. De bezorger van de tv deed
het indertijd in een kwartiertje maar het kost mij zeker een half uur.
Waar is die verduivelde lokale zender nou gebleven? Zijn die frequenties
op internet wel te vinden? Niet boos worden, houd je in,
pericoloso sporgersi.
En als ik twee uur later voor de derde keer de follow tv van de
videorecorder afstel, dit keer met het gewenste resultaat, stuit ik op
Partner gezocht van RTL4. Het is nog maar net begonnen en de
middelbare blonde vrouw is al weggelopen van het eerste afspraakje met
een potentiële partner, Mat. "Het is niet wat ik zoek," zegt ze.
"Zo ben ik nu eenmaal, ik ga op uiterlijk af"'. Mat is kaal en
brildragend. In het restaurant praat de afgewezene nog na met de
presentatrice. "Ben je haar niet achterna gegaan?", vraagt ze. "Nee",
zegt-ie. "Is het wel de vrouw waar je op valt?", vraagt ze hem. Hij
boetseert met zijn handen in de lucht wat ronde vormen: "Wie valt er
niet op zo'n vrouw. Met zo'n uiterlijk."
En dan komt de aftiteling. Het is pas kwart voor negen en dit zou tot
negen uur duren. Mijn desoriëntatie is compleet. Kan het machtige
UPC ook de tijd verzetten? Na de reclame zien we de introductie van de
beide partners die zojuist uit elkaar zijn gegaan. Alsof de trein een
andere kant uit rijdt dan het perron-bord heeft aangekondigd. Daar
moeten we nu eenmaal aan wennen. In zijn eigen biotoop, bij zijn stallen
en zijn kinderen ziet de dan nog hoopvolle weduwnaar Mat er leuker en
minder gespannen uit dan in het restaurant. RTL heeft het achterstevoren
gedaan en maakt excuses. Ze zitten daar dus niet op te letten en ze doen
het ook niet opnieuw want om negen uur volgt hun kijkcijferkraker
Westenwind. Later op de avond had Surinamers zijn beter dan
Marokkanen het ook over hofmakerij. Ook op de publieke zender wint
dat onderwerp terrein. In hun serie reportages bespreken presentatrices
Monique Hoogmoed (Surinaamse afkomst) en Samira Abbos (Marokkaans)
onderlinge verschillen. Gisteren praatten zwart, blank en bruin relaxed
over al of niet stereotiep onderscheid. De presentatrices spelen altijd
mee en houden zich niet krampachtig vast aan de politiek correcte leer.
Op hun beste momenten brengen ze de kijker wat van slag af of die nou
allo of auto is. In de war, maar dan aangenaam.