NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Ze zeggen nou wel voor de camera dat ze rundvlees eten maar ik wil dat wel eens zien. In Groot- Brittannië, waar de risico's groter zijn dan hier, at prins Charles ooit tijdens een feest plechtig een stukje roast beef. Voor de camera vermaalden de prinselijke kaken een rood taai lapje. In het landsbelang.

De minister van landbouw voerde zelfs een hamburger aan zijn zoontje. Dat worden opwindende memoires van dat zoontje later, als zijn hersenen dan tenminste nog tot herinneren in staat zijn. Men kan nooit weten. Daarbij vergeleken vind ik de reactie van Europees rundsdolheidsdeskundige A. Osterhaus zuinig. 7 dagen had een verhaal over zieke koeien die tegen de regels in tot veevoer waren verwerkt. Osterhaus erkende dat er gaten zijn in het controlesysteem maar voegde daaraan toe dat hij "geen enkel probleem had om runderbiefstuk te eten in Nederland." Desondanks at hij lamsvlees. "Dat vind ik lekkerder", zei hij. In Buitenhof spoorde landbouwminister Brinkhorst aan het rundvlees niet versmaden, ook al had hij de Franse import apart laten zetten. "Ik ben alleseter", zei hij vaag om alle sectoren van zijn departement te sparen. Laten zien, laten zien. De volgende Buitenhof moet biefstuk serveren. Ook de Franse premier Jospin wilde er maar niet aan. In plaats van publiekelijk een steak bearnaise te verorberen, nam hij maatregelen waar hij zelf niet achter stond. Eten in het openbaar is kennelijk erger. Aanschouwelijke politiek is typisch angelsaksisch. In Nederland weet ik alleen van Wim Kok die wel eens nationale haring door zijn keel laat glijden. Oud-minister Dries van Agt moest gisteren bij Buitenhof verklaren dat hij 23 jaar geleden toch echt niet voor de show een witte politiejas aan had. Nova had fragmenten uitgezonden van zijn uitspraken in de vierdelige documentaire Dutch Approach over de Molukse treinkapingen. Die veroorzaakten verontwaardiging en de villa van Van Agt moest extra worden beveiligd. Van Agt verscheen op Buitenhof om de twee laatste uitzendingen voor te zijn. De witte jas is een symbool geworden voor de vraag of de gewelddadige bevrijding van de gijzelaars nodig was. Zodra de trein indertijd was gekaapt, was hij halsoverkop in een politie-Porsche naar Assen gereden om een crisiscentrum te organiseren. Twee dagen voor de verkiezingen. Den Haag had het zo georganiseerd. En omdat het koud was in zo'n open auto kreeg hij die witte jas uitgereikt. Hij moest er om dringende redenen heen, de Porsche was het snelste maar publicitair kwam het ook niet slecht uit. "Een ontboezeming die een minder naïeve jongen niet zou hebben gedaan." Hij erkende wel dat hij met toenmalig premier Den Uyl vocht om de verklaringen voor de televisie te kunnen doen. Vanavond is de op een na laatste aflevering van het tumultueuze Dutch Approach en ik stel vast dat het conflict alleen gaat over gekleurde herinneringen en meningen achteraf, niet over nieuwe feiten die aan het licht zijn gebracht.

Relevanter vond ik het item van 7 dagen over de Nederlandse hulp aan het Indonesische leger. Dat leger helpt bij etnische zuiveringen op de Molukken. Nederland zou op die manier de democratie bevorderen in Indonesië. Amerika heeft die hulp gestaakt. Er was een debat tussen Indonesië-deskundige N. Schulte Nordholt, vriend van premier Wahid, en Dana Dillon van de conservatieve Amerikaanse Heritage Foundation. Dillon zei dat al die cursussen democratie voor Indonesische militairen niets hebben uitgehaald. Opmerkelijk omdat de Foundation de hulp aan mensenrechtenschenders altijd heeft verdedigd. Interessanter dan Van Agts witte jas of de vraag wat Den Uyl bij zijn herinneringen tien jaar later bedoelde met het woord "executie". Waarom heeft de VPRO Lopende Zaken heeft vervangen door 7 Dagen? Het blijft een actualiteitenrubriek zonder presentator, met alle voor- en nadelen. Niet pompeus maar soms geforceerd vernieuwend. Gisteren waren ze goed op dreef.

( a d v e r t e n t i e s )