F I L M V O O R A F :
L.A. Confidential
BAS BLOKKER
Glunderfilm. Je kunt ook zeggen:
sterke thriller of ingenieuze film noir. Maar een film die eindigt als
L.A. Confidential, is vooral bedoeld om het publiek glunderend de
bioscoop uit te laten gaan.
Het had anders kunnen zijn. Er schuilen namelijk twee films achter deze
ene titel. En de eerste bevalt mij beter dan de tweede. Het eerste uur
van L.A. Confidential is een af en toe naar Martin Scorsese
lonkend portret van een sjoemelend en schuimend politiekorps in de jaren
vijftig. Het portret wordt geschetst door roddeljournalist Sid (Danny
DeVito), die met politieman Jack (Kevin Spacey) dealtjes maakt om
pikante arrestaties te doen, liefst van acteurs, anders politici of hoge
functionarissen.
In dat eerste uur maken we verder kennis met de politieagenten Bud
(Russel Crowe) en Edmund (Guy Pearce). Vooral de Bud van Russel Crowe
(inmiddels beroemd geworden met Gladiator) is een mooi personage.
Lichtjes voorovergebogen, als een Neanderthaler die net heeft leren
staan, gaat er van zijn hele lichaam een continu dreigement uit, behalve
voor vrouwen, wier beschermengel hij juist is. Hij is de lievelingsagent
van politiechef Smith (James Cromwell), een op het eerste gezicht
gemoedelijke Ier, die zweert bij intimidatie als preventiemethode.
In het eerste uur zien we al deze personages cirkelen om een moordzaak
waarbij nadrukkelijk daders worden gezocht. Er zijn hoeren in het spel -
"cut to look like moviestars" - waarvan Lynn (Kim Basinger) de mooiste
is.
In het eerste uur geeft regisseur Curtis Hanson zijn acteurs de vrije
teugel en een betere keuze had hij niet kunnen maken. Ze zijn briljant.
Het is moeilijk om de beste aan te wijzen, zonder met een al te
persoonlijke voorkeur aan te komen. (In dat geval is het namelijk Kevin
Spacey, die zijn gezichtspieren traploos van verveeld naar opgewonden
kan schakelen.)Het tweede uur wordt de zaak opgelost, wordt het kwaad
bestraft, doen de zondaars boete en wordt het goede beloond. Het einde
van spannende films (of boeken) is bijna altijd teleurstellend: de
draden die zo imposant zijn uitgelegd in het exposé worden hier
weer braaf aaneengeknoopt. Ook Hanson ontkomt niet aan geijkte
oplossingen voor geijkte problemen. Hij heeft het tweede uur van L.A.
Confidential schijnbaar nog maar één doel voor ogen:
hoe kom ik hier glunderend uit?
L.A. Confidential (Curtis Hanson, 1997, VS), Net5, 20.30-23.05u.