NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Bart de Graaff kan een nare pestkop zijn maar hij kan ook mensen ontwapenen. Gisteren was hij de beminnelijke pedagoog en nieuwsgierige ondervrager in Te koop gevraagd: organen. Een dokter in groene jas begon tegenover hem bij een anatomische pop op een beeldende manier uit te leggen wat "hersendood" is: "Een huis waar de centrale verwarming wel brandt maar waar niemand meer aanwezig is."

De dokter vond het vreselijk om bij zo'n warm lichaam te staan waarvan het hart nog klopt en waarbij alles werkt. En toch is het dood. En dan komt de vraag over transplantatie waar de gave organen van een hersendode zich goed voor lenen. Een jonge arts zei aan een hevig huilende vrouw dat haar zoon hersendood was. Ik dacht dat het ongepast was om dit te filmen. Maar even later werd uitgelegd dat het nep was. De zogenaamde nabestaande was een actrice en de arts moest oefenen om haar na de nare mededeling om de organen te vragen. Later zag ik een echtpaar, grijze mensen van wie de dochter een hele tijd geleden op haar dertiende door een verkeersongeval was overleden. Ze stonden aan haar graf, de vader bukte om de steen met een borsteltje schoon te maken, de moeder keek toe, zoiets grijpt elke ouder aan. De moeder beschreef hoe het ongeluk was gebeurd en hoe ze had gezien dat het kind huilend in coma raakte. In het ziekenhuis hadden de ouders op verzoek van een arts besloten om de organen van het kind beschikbaar te stellen voor anderen. Ze hadden er nooit spijt van gehad, zei de vrouw die weer tranen in de ogen kreeg. Ik vond het een mooie uitzending. De emoties waren niet vals of gezocht, het ging om een belangrijk onderwerp. Het is bekend dat Bart persoonlijk belang heeft bij orgaandonatie want hij heeft twee keer een gedoneerde nier gekregen die werd afgestoten. Dat persoonlijke belang kwam de intensiteit van de uitzending ten goede. Betrokken stond hij aan het bed van Mahindra Sital die een nieuwe lever had gekregen. Maar ik voelde me wel bekocht toen ik na de uitzending de stichtingen voor hart, maag, darm en lever voorbij zag rollen. Waarom kan het niet zonder sponsoring? We betalen niet voor niets al dat belastinggeld. Er gaat ook wel eens iets mis met de transplantatieprocedure. De nadelen wil ik ook weten, ik ben volwassen genoeg om zelf af te wegen. Eerder had Paul van Vliet als ambassadeur van Unicef geld ingezameld voor de kinderen van Oost-Europa. Van het begin tot het eind was helder dat het een actie was en dat lijkt me legitiem. Van Vliet bezocht verwaarloosde kinderen in Roemenië. Ouders die hun kinderen moesten afgeven omdat ze hen niet konden onderhouden. En Unicef hielp. Toch moest ik denken aan de onthullingen over Foster Parents. Zou Unicef efficiënter zijn? Ik voelde me dus aangesproken door een preekje van Freek de Jonge over de schampere oude man die in hem schuilde en die wat meewarig voor de televisie zat en het kind overschreeuwde - het helpt allemaal toch niets. Wat zit ik hier te kniezen voor de buis? Helaas kreeg de oude man in mij later op de avond vers materiaal aangeleverd in Werelden!: Einde oefening, een Deense documentaire over de VN-vredesoperatie in Cambodja. We zijn vergeten dat het indertijd bejubelde VN-toezicht op de verkiezingen in Cambodja in 1992 is mislukt. Sterker nog, de makers toonden aan dat de VN-liefdadigheid het land zwaar geschaad heeft. Na de verkiezingen pleegde een voormalig leider van de Rode Khmer een coup en hij heerst nu als dictator in zijn land. De geldstroom ontwrichtte de economie. De Bulgaarse VN-soldaten waren vrijgelaten misdadigers. De Bulgaarse regering kan de VN- vergoeding goed gebruiken. Jonge vrouwen werden de prostitutie in gedwongen voor de VN-soldaten. Er ontstond een vreselijke aids-epidemie. Onder Afrikaanse VN-soldaten was de besmettingsgraad hoog en zij brachten het over op de Cambodjanen. En dat horen we nu pas. Had de oude man toen maar ingegrepen, dan was het kind beter tot zijn recht gekomen.

( a d v e r t e n t i e s )