NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Florida heb ik wel weer gezien. Ik heb genoeg van die straat in Palm Beach en van de mensen die achter de verslaggever op spandoeken reclame maken voor internetsites. Gisteren passeerde de zoveelste deadline zonder dat er iets van belang gebeurde.

Twan Huys van Nova stond er netjes op te wachten in West Palm Beach met zo'n gehoorapparaatje in en maar praten met licht ironische bijklank. Geen tijd om zelf op reportage te gaan. Ruth Oldenziel, de Amerika-deskundige in de studio, kan ook precies vertellen hoe het zit. Het nieuws komt in Hilversum even snel op het computerscherm aan als in Florida. Daar heb je de satelliet-verbinding niet voor nodig. Soms moet zo'n reporter ter plekke door de studio vanuit Hilversum worden voorgelicht over het nieuws in zijn omgeving omdat hij door alle logistieke zorgen geen tijd meer heeft om het zelf te vergaren. Dat kan hij dan weer aan ons vertellen.

Nu wil ik een uitslag weten. Ik krijg genoeg van opgewonden functionarissen, tetterende anchormannen of -vrouwen, specialisten die het ook niet weten. Voor de Amerikanen zal dat ook gelden. Dat moment van basta brak bij het Lewinsky-schandaal ook snel aan maar het ging daarna nog zeker een jaar door. Zoveel juridische creativiteit.

Greta van Susteren, juridisch commentator van CNN, troostte ons dat er nu eindelijk een beetje vorm in kwam. De chaos zou voorbij zijn. Er komen hertellingen en het gaat dan alleen maar om de vraag of de verkiezings-functionaris van gouverneur Bush, de broer van de Republikeinse kandidaat, die accepteert. Jaja. Als je zo'n avond van herhalingen ziet over een Amerikaanse stadje in het oog van de verkiezingsstorm, realiseer je je wat een wanverhouding er is met ander internationaal nieuws. Maandagnacht om kwart voor twaalf pas mocht Waskracht! fragmenten brengen uit een videoband over de burgeroorlog en massamoorden op de Molukken. Omdat op die eilanden nauwelijks een Holiday Inn is te vinden, er veel wordt geschoten en journalisten worden verjaagd, is het er niet erg druk met camera's. Zelfs Nederlandse Molukkers gaan er niet graag heen. Op een gisteren vertoonde oproep van een christelijke verzetsleider daar aan Molukkers in het buitenland om mee te gaan vechten tegen de plunderende moslimbendes is nauwelijks gereageerd. De makers van de video waren Nedermolukkers die elkaar daar hadden getroffen. Sally was op familiebezoek, Freddy had zich bij het verzet gevoegd. Toen Sally zag dat het Indonesische leger de christenen niet beschermt tegen het moorden en plunderen van de moslims van Laskar Jihad, ja zelfs meedeed, besloot ze te gaan filmen. Ze smokkelde wapens en voorraden naar het verzet. Tijdens haar verblijf werd het dorp Hatiwe, waar haar familie woont, verwoest en er vielen veel gewonden en doden. De videobeelden waren verwarrend. Mannen met stokken in het wit, dat waren de moslim- vechters. Veel geschiet, een dode soldaat waar een man zijn woede op koelde. Een slachtoffer van Hatiwe in het ziekenhuis met een verbrand gezicht. Sally legde uit dat je daar geen 112 kunt draaien als de rovers komen. Over het waarom van de passiviteit van het leger en de agressie van moslim-infiltranten kwam ik niets te weten. Ik miste Ruth Oldenziel. Ook bij RTL Nieuws, Netwerk en Het andere gezicht heb ik wel fragmentarische beelden en amateurvideofilmpjes van de Molukken gezien maar de bredere context die ik over Palm Beach van minuut tot minuut krijg te horen, ontbreekt.

Molukse organisaties klagen terecht over gebrek aan belangstelling. Ze zijn daar om onduidelijke redenen aan het vechten, de Nederlandse Molukkers tonen daar hun emoties over, Van Aartsen doet er wat tegen en er is een actie met een gironummer (voor welke Molukkers eigenlijk?). Dat is alles wat ik als kijker weet. Onderhand moet er voldoende materiaal zijn om met eigen onderzoek voor mij als leek tot een informatief geheel te combineren.

( a d v e r t e n t i e s )