B E E L D :
Geen doelpunten
Maarten Huygen
Zouden de Amerikaanse
televisiezenders er volgende keer ook zo vroeg bij zijn met hun
prognoses? Ik denk van wel, want anders hebben ze geen uitzending. Wat
zou dat saai zijn, alleen reacties van politici die in alle toonaarden
en tegen beter weten in moeten beweren dat ze van niets weten.
Er is veel kritiek op de foute prognoses van de Amerikaanse zenders die
van dezelfde peilingsdienst gebruik maken, de Voter news service.
Sensatiebelustheid? Overdreven concurrentie? Lijkt me niet. Een
verkiezingsavond zonder voorspellingen is als een voetbalwedstrijd met
een verbod op uitzending van doelpunten. Het is geen hysterie van
journalisten, want alle kijkers willen zo snel mogelijk weten hoe het
zit. De hele verkiezingsavond draait op die peilingen, absurd om ze
geheim te houden. De televisie vervult geen duivelse rol maar is
onderdeel van de politieke keten met duurbetaalde peil-zwaargewichten
die tot op het laatste kiesdistrict van de politieke kaart en haar meer
dan 200-jarige geschiedenis op de hoogte zijn. In het hele land komen
partijleden, vrijwilligers en stafleden van campagnes bijeen in
feestzaaltjes en zitten politici televisie te kijken. Ze willen zo snel
mogelijk de uitslag weten om hun overwinning te verklaren of hun
nederlaag toe te geven. Stafleden willen weten of ze hun baantje onder
de zittende politicus mogen houden of werk bij hun favoriete nieuwkomer
krijgen.
De huidige crisis over het Amerikaanse presidentschap laat zien dat
alles zo snel mogelijk duidelijk moet zijn. Deze onheldere resultaten
hebben zich voor het laatst in 1876 voor gedaan en daar was het
peilingapparaat niet op berekend. De zenders hadden moeten inzien dat er
sprake was van een uitzonderlijke situatie, dat is de fout. Het
prognosemodel was kennelijk nog niet verfijnd genoeg. Het laatste
misverstand, Bush wint, ontstond omdat vice-president Gore zijn verlies
telefonisch aan zijn tegenstander had toegegeven. Sommige zenders
durfden die voorspelling nog niet aan.
Net als in Nederland wachten Amerikaanse zenders met hun prognoses tot
een de stemlokalen in de betreffende deelstaat zijn gesloten. In Florida
hadden de voorspellers per abuis geen rekening gehouden met een latere
tijdzone in het westen van de deelstaat, fout twee. Bij
presidentsverkiezingen is het onmogelijk om met de totaalprognose te
wachten tot het hele land heeft gestemd. Zou de hele natie moeten worden
opgehouden voor een handjevol Hawaiianen op negen uur afstand van
Washington? Die kunnen nog steeds op de gouverneur, burgemeester en
Congreslid stemmen en wie weet krijgen zij ooit de Florida-rol van
eindbeslisser.
Het wordt wel passend geacht dat een presidentskandidaat rekening houdt
met het grote Californië. In 1980 gaf president Carter zijn
dramatische verlies toe, terwijl de Californische stembussen nog niet
gesloten waren. Dat werd als onsportief gezien. Anderhalf uur eerder
stond het resultaat voor de kijkers al vast.
Het uitzenden van peilingsuitslagen kan dus beter niet verboden worden.
Het zal waarschijnlijk niet gebeuren. De discussie gaat ook in de
richting van het gebruik maken van verscheidene opiniepeilers, zodat er
verschil van mening kan ontstaan en dan weten de politici en de kijkers
dat de uitslagen omstreden zijn. Het is vreemd dat de televisie en de
politiek in zo'n groot land op één bedrijf af gaan. Bij de
inschakeling van verschillende ondernemingen wordt het wel druk met
ondervragers bij de uitgang van de stemlokalen. Men zou ook
verschillende bureaus aan dezelfde antwoorden kunnen zetten.
In Nederland speelt het probleem niet omdat de verkiezingen geen echte
winnaars en verliezers kennen. De ene partij krijgt er wat bij, de
andere verliest wat en er moet nog worden onderhandeld. Dat maakt de
politieke televisie saaier. De kiesdistricten zijn snel klaar met
tellen, er zijn geen tijdzones. Zo'n Amerikaans verkiezingsavondje met
prognoses, voorspellingen, hysterische zaaltjes, slikkende verliezers,
eufore winnaars, zou ik niet willen missen.