NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

KESTER FRERIKS
Het moet een heel speciaal licht zijn dat regisseur Martin Scorcese laat schijnen op het gezicht van Michelle Pfeiffer in The Age of Innocence (1993). Haar wat Oost- Europese gezicht met groen-blauwe ogen en krachtige jukbeenderen, het blonde gekrulde haar, krijgen telkens weer een even stralende glans, haar ogen een wat omfloerste uitdrukking. De lippen glanzend gestift.

De Scorcese van dit traag en fotografisch gefilmd society-epos is een heel andere dan van Mean Streets of Good Fellas. Die twee heb ik altijd hoogtepunten van vertellende kracht gevonden over de Amerikaanse mafia. Over fysieke maar vooral mentale terreur. Hoewel The Age of Innocence een volkomen geweldloze film is, en ook op geen enkele andere manier hedendaags spectaculair, geldt mentale strijd wel degelijk. De high society van het laat negentiende- eeuwse New York kent machtige en machtiger families. De allermachtigsten geven na een opera-uitvoering een bal met ruisende rokken en gehandschoende vrouwen met alziende, zij het geloken ogen. Een aangekondigde verloving brengt twee families bij elkaar, niet rivaliserend zoals in West Side Story, maar wel tegengesteld. De mooie May (Winona Ryder) verbindt zich met de knappe advocaat Archer (Daniel Day-Lewis). May is zo beschermd opgevoed dat zij blind is voor het kwaad dat in de wereld schuilt. Om welke reden verlooft Archer zich met haar? Het is comfortabel in haar nabijheid, want het is comfortabel gebed te zijn in haar familie.

Totdat - er is altijd een 'totdat'. Juist die avond maakt May's nicht haar rentree in New York na een mislukt huwelijk. Gravin Ellen Olenska, gespeeld door Michelle Pfeiffer, laat zich niets gelegen liggen aan conventies. Dat intrigeert Archer mateloos en hoewel hij de liefde voor May niet in de waagschaal stelt, daarvoor is hij te behoudend, raakt hij zinderend verliefd op Olenska. Met als resultaat geheime ontmoetingen bij het haardvuur, dramatische gesprekken, hevige smachtende kussen. Michelle Pfeiffer is, inderdaad, de vrouw die 'alles belichaamde wat Newland Archer voorgoed had verloren': een bijna onaanraakbare schoonheid en een brutale zinnelijkheid.

Er is Scorcese verweten dat de film briljant van vorm is - terecht - maar leeg naar inhoud. Het ligt toch anders. De wanhopig-vergeefse gesprekken tussen Olenska en Archer zijn scherpzinnig. De voice over, vaak een krachteloos hulpmiddel, geeft precies die tijd van onschuld weer waarover de film gaat: de telgen uit de welgestelde families weten het niet, maar er hangt een zware storm boven hun hoofden.

Age of Innocence (Martin Scorcese, 1993, VS), Ned.2, 20.30-22.47u.

( a d v e r t e n t i e s )