U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
Klik hier
N R C   H A N D E L S B L A D  -  R A D I O  &   T E L E V I S I E
NIEUWS  TEGENSPRAAK  SUPPLEMENT  DOSSIERS  ARCHIEF  ADVERTENTIES   SERVICE

 NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 


S e l e c t i e


Televisie

Radio

B E E L D :
Wilden in lappen

Maarten Huygen
Palestijn was ze niet, maar de Nederlandse echtgenote van een Palestijn. En ze was met haar kinderen het geweld even ontvlucht. Dat was al genoeg om te worden uitgenodigd voor Buitenhof. Ze vertelde wat ze had meegemaakt en wat haar man en schoonvader ervan vonden. Ze was informatief, maar het bleef toch een verhaal uit de tweede hand, een equivalent van het interview op Schiphol.

Goed gebekte Palestijnen schitteren door afwezigheid op het beeldscherm, niet alleen in Nederland. Dat is altijd zo geweest tijdens crises in Israel en zo verliezen Palestijnen altijd de slag om de wereldopinie. Het begint al met Arafat zelf, de autocraat met die vreemd gevonden theedoek en dat doet weer denken aan gemaskerde mannen en zijn verleden als terrorist. Behalve hem zijn er veel verlichte Palestijnse professionals die een goed woordje kunnen doen, maar ze komen zelden in beeld. Israelische joden komen ruim aan bod en die lijken op ons. Maar Palestijnen zijn te zien als angstwekkend schreeuwende, in lappen gehulde neanderthalers. Onderdrukking heeft hen tot ondermensen gemaakt, opgesloten in eigen land. Dat die toekomstlozen in hun claustrofobie hun kinderen in gevaar brengen door hen naar demonstraties mee te nemen, wordt tegen hen gebruikt. De Israelische correspondenten van Netwerk en Nova voelden zich persoonlijk bedreigd en ik begon me al kijkend ook zorgen te maken over hun veiligheid.

Elke dag zie je in het avondnieuws de oink-oink massa's dreigend opmarcheren met een lijkkist in hun midden en stenen gooiende jongeren. Maar er zijn geen Palestijnse intellectuelen die uitleggen waarom. Er is veel aandacht voor de morele dilemma's van de links-joodse groep Vrede Nu, geestverwanten van de kijker, want die wil ook vrede. Maar de eerste dieptereportage over de frustraties in Nabloes of de Gazastrook moet ik nog zien. Wel de linkse joodse hoogleraar Saul Landau, maar niet de welsprekende Palestijnse vertegenwoordigster Hanan Ashrawi. De bezette gebieden zijn ongetwijfeld moeilijk toegankelijk voor de camera, maar de zogenoemde Arabieren in Israel zelf moeten wel bereikbaar zijn. Honderd Palestijnen dood, maar Netwerk kwam met een traanreportage van een moeder van een achttien jaar geleden ontvoerde Israelische soldaat. Het ene leven is nu eenmaal het andere niet. Er zijn gunstige uitzonderingen.

Netwerk had vorige week een Arabische Israeli in het programma.

Nova bracht eergisteren een telegesprek met een woordvoerder van Arafat. Hij kon al vertellen dat hij zich van het ultimatum niets zou aantrekken en dat was meteen nieuws, dus zo iemand zou vaker in beeld moeten. Zodra er een Palestijn verschijnt, wordt het interessant. Barend en van Dorp hadden gisteren eens een Neder-Palestijn uitgenodigd, Hany Abu-Assad, regisseur van de film Het veertiende kippetje. Zowel hij als presentator Frits Barend maakten zich zorgen over familie in Israel, aan beide zijden van het conflict, dus er ontspon zich een boeiende discussie. Mensen als Barak deden hun best, zei Abu-Assad, maar kwamen door de rechtse oppositie niet verder dan voor Palestijnen onaanvaardbare compromissen die niet voldeden aan de VN-resoluties. Andries Knevel had Ronny Naftaniel, Nederlands voorlichter voor Israel, als gast. Die heeft een abonnement op zijn programma. Knevels Evangelische Omroep heeft een bijzondere band met het Heilige Land en zamelt geld in voor Israelische kindertehuizen. Een sombere en emotionele Molukse voetbalspecialist, Simon Tahamata, keek jaloers naar alle internationale aandacht voor Israel. Waarom gaat Kofi Annan wel daarheen maar niet naar de Molukken, vroeg Tahamata zich af. Naftaniel: "In het buitenland zitten maar drie of vijf Molukkers en die kunnen niet de Molukse zaak op de kaart zetten. Nodig is dat de Molukken in de wereld een vuist maken en in de wereld lobbyen en er zijn er te weinig en het is slecht georganiseerd." Er is niets mis met een sterke internationale lobby, maar een volk dat daarin slaagt, wordt niet langer onderdrukt.

NRC Webpagina's
11 OKTOBER 2000


( a d v e r t e n t i e s )

Klik hier

Klik hier

    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC Handelsblad