BUSINESSWEEK

Er hangt een grote huilbui boven de telecommunicatie in Europa. De depressie bestaat vooral uit het hoger worden van de financieringskosten, zodat de ontwikkeling van 3G, breedbandsystemen van de derde generatie, in het gedrang komt. Bovendien, schrijft BusinessWeek, vragen de beleggers zich af of en wanneer hun investeringen wat opleveren.

Terwijl de Europese telecommunicatiereuzen de loftrompet staken over de nieuwe 3G-technologie, zakten ze voor hun eerste internet-examen, zo verkneukelt het blad zich. Want de introductie van WAP, Wireless Access Protocol, bleef tachtig procent achter bij de verwachtingen van vorig jaar. Een wereld van verschil met het land van de rijzende zon, waar NT DoCoMo, partner van KPN Mobile, zich koestert in de warme belangstelling van 32 miljoen Japanners, 60 procent van de thuismarkt. Van hen zijn er al dertien miljoen die i-mode gebruiken. Dat betekent dat ze met hun mobieltje kunnen internetten. In heel Zuidoost-Azië zijn 155 miljoen gsm-gebruikers, meer dan waar ook ter wereld. De joker in de wereld van de mobiele telefonie is volgens het blad China. Het land telt al 62 miljoen gebruikers van mobiele telefonie.

www.europe.businessweek.com

RED HERRING

Wel of niet gebruiken, dat is de vraag. In de Verenigde Staten hebben 90 miljoen mensen wel een mobieltje, maar daarvan zijn er maar drie procent die toegang bieden tot internet. Zo blijkt uit een eigen onderzoek van het ICT-blad Red Herring. Nog vreemder is het, schrijft het blad, dat 67 procent van de Amerikaanse gebruikers totaal geen interesse heeft in 3G-technologie.

Het blad stelt vast dat Amerika achterblijft bij Europa en Japan en meent dat de hoge prijzen voor de breedband-vergunningen zoals in Engeland en Nederland de aanleg van de nodige infrastructuur belemmert. Daarom pleit het blad er voor de vergunningen in de Verenigde Staten niet te verlenen aan de hoogste bieders, maar aan de beste bedrijven, zoals in Noorwegen en Japan. Red Herring meent dat de Europese veilingprijzen niet de echte marktwaarde vormen. De hoge prijzen weerspiegelen wel de urgentie van de vraag naar vergunningen, maar zeggen niets over de winstgevendheid op langere termijn. Daar komt bij dat verkoop bij opbod leidt tot consolidatie en fusie. Dat kan ook niet anders. Want als de bedrijven niet fuseren, kunnen ze kiezen tussen een snelle dood of een langzame. Als ze geen vergunning op de kop tikken, maakt de beurs korte metten met hen en als ze wel een vergunning aanschaffen, bloeden ze dood omdat ze niet genoeg winst kunnen maken om de aanschafprijs terug te verdienen. De consument betaalt het gelag.

www.redherring.com

FORBES

Gebruiken de beleggers wel trouw hun lithium, vraagt Forbes zich af. Want ze zijn altijd al manisch depressief geweest, maar nog nooit zo erg als nu. Neem bijvoorbeeld Gigabell, een Duitse internet- dienstverlener waarvan de waarde voor beleggers sinds maart dit jaar is gezakt van 750 miljoen dollar tot 21 miljoen dollar. Dit voorbeeld staat niet op zichzelf. De tien grootste telecommunicatiebedrijven in Europa hebben volgens het blad 130 miljard dollar, dat is ongeveer de helft, van hun marktwaarde verloren. Iedereen weet achteraf wel wat er is misgegaan, schampert het blad, maar daar heb je als arme belegger niks aan. Het wijst erop dat de grootste beurswinsten doorgaans zijn weggelegd voor beleggers die niet met de kudde meegaan. Daarom is het tijd om nu te beleggen in 3G. Want op de markt is het uitverkoop en de vraag naar glasvezelkabels is huizenhoog. Bovendien heeft de historie uitgewezen dat voorspellingen op dit terrein vaak te laag zijn, omdat niemand weet hoeveel diensten er geleverd zullen worden als de infrastructuur er eenmaal ligt. Het is alsof je probeert te voorspellen hoeveel auto's er verkocht zullen worden voordat er wegen zijn aangelegd.

www.forbes.com

THE ECONOMIST

De steden in Silicon Valley hebben hun buik vol van hightech. Sommige proberen met nieuwe regelgeving zelfs vestiging van nieuwe hightech- bedrijven tegen te houden. The Economist noemt dit tekenende detail in een artikel waarin het betoogt dat de fysieke en financiële infrastructuur in Silicon Valley verstopt is geraakt. De automobilisten in het gebied wachten per jaar 30.000 uur in de file. De gemiddelde prijs voor een eengezinswoning is gestegen tot 600.000 dollar. Dat maakt het onmogelijk om mensen te krijgen, zeker niet voor de minder hoog betaalde banen, de helft van de werkgelegenheid. En verder is de aanwas van nieuwe bedrijven zo groot dat de verstrekkers van durfkapitaal nauwelijks gelegenheid hebben om hun beschermelingen te begeleiden. Het grootste probleem van Silicon is geen schaarste aan geld, maar aan tijd.

www.economist.com

HERMAN FRIJLINK

( a d v e r t e n t i e s )