F I L M V O O R A F :
A Fish called Wanda
ELLEN DE BRUIN
Is dit grappig? Ene Wanda (Jamie Lee Curtis) heeft als belangrijkste karaktereigenschap
dat ze altijd krijgt wat ze wil, en wel door iedere man die ze nodig
heeft op vakkundige, op de betreffende man toegespitste, wijze te
bespringen als ware ze een Russische spionne. Haar enige zwakke punt is
dat ze geil en daarmee volledig slap en weerloos wordt als een man
Italiaans of Russisch blijkt te spreken.
Deze dame berooft samen met drie mannen een bank. Twee van hen denken
dat ze haar vaste verloofde zijn. Een van de twee, natuurlijk net degene
die weet waar de buit verstopt is, komt in de gevangenis. De ander
(Kevin Kline) is een domme, jaloerse macho die boeddhistisch mediteert
voordat hij iets agressiefs doet, nieuwe krachten opdoet door zijn eigen
okselgeur op te snuiven en buiten zichzelf raakt van woede als iemand
hem dom noemt. Daar staat tegenover dat hij Italiaans spreekt:
"Mussolini! Mozzarella!"
De macho treitert de derde bankrover - een onhandige, stotterende jongen
(Michael Palin) - door patatjes in diens neus te stoppen en zijn
aquariumvissen op te eten. En deze dierenliefhebber heeft het toch al zo
moeilijk: in plaats van een oud vrouwtje dat te veel weet, vermoordt hij
per ongeluk één voor één haar schoothondjes.
Wanda verleidt intussen de advocaat van haar gearresteerde collega, een
beschaafde verlegen Brit (John Cleese). Die wordt natuurlijk erg
verliefd, want hij heeft thuis een zeurende vrouw en dito dochter en al
in geen jaren meer seks gehad, als we mogen afgaan op de hotel-achtige
slaapkameropstelling (nachtkastje tussen de echtelijke bedden). Maar met
Wanda komt hij helemaal los - en hij spreekt nog Italiaans én
Russisch ook!
Tja.
Waarschijnlijk zijn er veel mensen die niet wéten hoe snel ze de
videorecorder moeten programmeren als ze dit lezen - hoewel de meesten
van hen A Fish called Wanda (1988) wel al lang gezien zullen
hebben. Toch valt er slechts één keer een beetje te
grinniken om deze ouderwetsige slapstick-bankrooffilm, namelijk wanneer
John Cleese aandoenlijk staat te dansen in zijn Marks & Spencer
onderbroek. De rest van de tijd zit je vooral te wachten of er toch echt
niet nog wat ouderwets knappe Monty Python-humor in deze film zit. Al
was het maar een klein briljant grapje. Maar helaas.
A Fish called Wanda (Charles Crichton, UK, 1988), SBS6, 20.30-22.30u.