NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

KESTER FRERIKS
Het geluk kan niet op voor Corinne en Louie Jeffries, een geluk dat alleen in films lijkt te bestaan. Zacht omfloerst licht begeleidt hun huwelijksdag, ze bezitten een prachthuis in Washington en als hoogtepunt krijgen ze een baby. Cybill Shepherd is een bruid en aanstaande moeder uit duizenden. Regiseur Emile Ardolino weet in de poëtisch getinte komedie Chances are goed hoe de snaren van het sentiment te bespelen.

Natuurlijk gaat het mis. Een auto knalt Louie de hoogte in en regelrecht naar het hiernamaals. Wandelend over de wolken gebeurt hier het wonder. Hij mag in een andere gedaante terugkeren naar de aarde. Zijn haast is zo groot om weer naar zijn geliefde te komen, dat de dokter hem weliswaar het geschenk der reïncarnatie geeft, maar niet de vergetelheid.

Allerlei verwikkelingen en toevalstreffers brengen de tweede Louie, gespeeld door Robert Downey jr., terug in het huis van vroeger. In surrealistische scènes komt stukje bij beetje zijn geheugen terug. Het meisje Miranda (Mary Stuart Masterson) is zijn 26-jarige dochter. En zij wordt verliefd op hem. Zijn vrouw leefde als weduwe in volmaakte toewijding aan haar overleden man, en dit ontroert Louie II zo, dat hij besluit haar te vertellen dat hij haar herboren echtgenoot is. Tussen de regels door speelt huisvriend Ryan O'Neal met zijn onvervreemdbare, onschuldige kostschooljongensblik een rol van betekenis.

Met dit viertal - weduwe, dochter, huisvriend en herboren echtgenoot - jongleert regisseur Ardolino vaardig en met inzet van tal van romantische middelen. Het is innemend te zien hoe Cybill Shepherd verandert van een in haar verdriet verstarde weduwe tot glorieus verliefde vrouw op een man, die haar zoon had kunnen zijn en in werkelijkheid haar echtgenoot is, alleen 26 jaar jonger. Dus kan hij evengoed de minnaar van haar dochter zijn, ware het niet dat hij in werkelijkheid haar vader is... Robert Downey Jr. speelt Louie nonchalant en geestig, zonder zwaarte. Dit had een onderwerp voor de Franse achttiende-eeuwse toneelschrijver Marivaux kunnen zijn: een lichtvoetige, elegante komedie over gedaanteverwisseling en liefdes schijnbewegingen met als slotsom dat alles in groot geluk en met stralende gezichten en glanzende glimlachen eindigt.

Chances are (Emile Ardolino, VS, 1989), Net5, 21.55-23.55u.

( a d v e r t e n t i e s )