B E E L D :
Vrouwenrenaissance
Maarten Huygen
Als we over tien jaar
archiefopnamen van Prinsjesdag zien, zullen die wilde hoeden opvallen.
En de uitbundige zijden pêchekleurige jurk met cerisekleurig taffon van
Koningin Beatrix. Dát is de jurk van het eerste
begrotingsoverschot sinds 50 jaar.
Het gulden tijdperk - NOS- verslaggever Job Frieszo had het zelfs over de "Gouden Eeuw", waarin
niemand zich voor rijkdom hoeft te schamen. De hoeden zijn zo kenmerkend
voor de eeuwwisseling als de lange haren en de bakkebaarden van
ministers staan voor de jaren zeventig. Nu is een nieuwe politieke
klasse van geslaagde vrouwen aangetreden. Het feminisme is definitief
aan de tuinbroek ontstegen. Geen enkele reden meer voor vrouwelijke
bestuurders en politici om in kleding op een saaie, grijze man te
lijken. En de vrouwen lijken ook niet op elkaar, ieder in haar eigen,
theatrale stijl. Wauw, voor de roaring jaren negentig zag je die
hoeden alleen op de hoofden van persiflerende travestieten. Nu zijn ze
onderdeel van de vrouwenrenaissance.
Het hoort bij de republikeinse monarchie dat er geen enkele
hiërarchie of systeem viel te ontdekken. De hoogste in rang had
niet het grootste of juist het kleinste hoofddekseloppervlak. Het
opvallendst was het opgestoken witte windsurf-zeil in de vorm van een
halve cirkel. Gelukkig waaide het niet hard buiten. De vrouw die het
droeg, herkende ik niet. Wat gebeurt er na Prinsjesdag met zo'n dure
hoed van bijna een meter doorsnee? Je moet een grote klerenkast hebben
om hem op te bergen. In de doos op zolder misschien? Maar volgend jaar
weer een ander model, tenminste als het kabinet dan nog zit. Je zou hem
ook aan een tweedehands winkel kunnen verkopen, voorzien van certificaat
en handtekening: "Karin Adelmund, Prinsjesdag 2000". Scherpe politieke
analisten kunnen dan een optie nemen op het stijgen of het zakken van de
waarde. Een goede belegger zou daar wel raad mee weten. Adelmund staat
nu laag, maar dat gaat veranderen. Ik meen gisteren het woord
"onderwijs" te hebben opgevangen. Voor speculatie in de hoed van de
koningin is het te laat. Die staat na een korte baisse weer hoog
aangeschreven.
Praktische geesten hadden geen pizzamodel op het hoofd. Jorritsma, die
na zes jaar ministerschap geen ruimte meer heeft in de kast, deed het
dit keer met een bescheiden taartje op het hoofd. Ik zag zelfs iemand
met een wit dotje gekreukelde vitrage op de kruin, zoals je die ook wel
bij huwelijken op een auto-antenne ziet. Handig, kun je zo in je tas
stoppen.
De terugkeer van de hoed is een uitkomst voor uitgestreken rituelen als
de troonrede. Vroeger, bij saaie kerkdiensten, kon je je vermaken met
het bekijken van de meegevoerde creaties. Thuis brachten ze de tongen in
beweging. Was het mevrouw Dijkstal met die hangende witte tressen voor
het gezicht? De voorzitter van het Hoedenplatform gaf commentaar bij de
ingang van de Ridderzaal en ze had een lelijk zwart ding op het hoofd.
Ze zei dat goede hoeden "niet goedkoop" zijn. Prijsopgaven wilde ik
horen en taxaties. Het zijn de details die het hem doen. Bij Het
Andere Gezicht zei staatssecretaris Wouter Bos van Financiën
dat hij eerder bij de Shell in Londen twee ton netto had verdiend. Zo
moet het. Hij had er nog even bij moeten zeggen hoeveel het nu is en hoe
hij zijn levensstijl heeft aangepast. Optocht-commentator Maartje van
Weegen wist op een discrete toon interessante details prijs te geven.
Haar stem hoort bij Prinsjesdag zoals die van de koningin zelf. Maartje
is geknipt voor royalty-verslaggeving. Deze fascinerende zinnen
gisteren: "Prinses Juliana heeft zich uit het openbare leven
teruggetrokken. Ze voelt zich het prettigst op paleis Soestdijk, leeft
haar eigen leven. Of ze zich ervan bewust is dat prins Bernhard twee
maanden in Italië was of dat hij zo ziek is geweest, is niet zo
zeker. De koningin heeft het haar wel verteld." Dat is de juiste,
rituele fluistertoon. Op de achtergrond de galm van zorg en onderwijs en
op de voorgrond de terzijdes.