NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
Zelden kreeg nieuw Nederlands drama zo'n onhandige titel als de ambitieuze, tiendelige politieserie van de KRO die vanaf vanavond te zien is. Russen is weliswaar bargoens voor rechercheurs, maar veel kijkers zullen toch allereerst aan inwoners van Rusland denken - en dat misverstand wordt nog vergroot door de slagzin waarmee de afgelopen weken reclame voor de serie is gemaakt: "De Russen komen!"

Een invasie door een machtsbeluste Sovjet-Unie was tijdens de jarenlange koude oorlog een angstig visioen in de westelijke wereld. Het is, kortom, een prestatie van belang: zo veel onaantrekkelijke associaties op te roepen voor een serie die met Rusland of de Russen niets te maken heeft.

In werkelijkheid blijkt achter Russen een bekwame reeks politieverhalen schuil te gaan, waarin het zoeken naar boeven minder op de voorgrond staat dan de dilemma's waarmee de rechercheurs van een niet nader aangeduid politiebureau te maken krijgen. Ze stuiten op misdaden die niet te bestraffen zijn omdat het wettelijk bewijs ontbreekt, ze raken in verwarring omdat ze bij iets of iemand persoonlijk betrokken raken, of ze besluiten zelfs een dader te laten lopen omdat daarmee een hoger belang is gediend. Elke aflevering is een afgerond verhaal, maar de verhalen verlopen niet volgens een vast patroon. De tweede aflevering, die zich vrijwel geheel op één locatie afspeelt, is alweer heel anders dan de eerste.

De makers hebben veel ophef gemaakt van de studiereis van een KRO- delegatie naar Hollywood, waar de productie van Amerikaanse politieseries is bekeken. Volgens dit procédé is ook Russen gemaakt: vijf scenaristen (Addy Weijers, Dick van den Heuvel, Simon de Waal, Pieter de Vos en Stan Lapinski) die aan elke aflevering meeschrijven, vier regisseurs (Arno Dierickx, Ineke Houtman, Daniel Daniel en Casper Verbrugge) en vijf hoofdrolspelers (Thom Hoffman, Marjolein Keuning, Hans Dagelet, Mattijn Hartemink en Gonny Gaakeer) die beurtelings in de branding staan. Maar één cameraman (Mark de Blok) zet de toon: lege landschappen en een schraal soort licht, in plaats van de warme gloed waarin bijvoorbeeld Baantjer zich baadt.

De laatste jaren is de Nederlandse politieserie - mede dankzij Baantjer, maar ook door series als Unit 13 en Blauw Blauw - toegegroeid naar een kwaliteitsgemiddelde dat langzaam maar zeker iets vanzelfsprekends begint te krijgen. Ik geloof niet dat Russen daar mijlenver boven uitsteekt, daarvoor kleven er af en toe iets te veel toevalligheden aan de intriges. Maar de twee afleveringen die ik zag, zijn redelijk spannend, behoorlijk in beeld gebracht en vakkundig geacteerd. Onder meer door Marjolein Keuning, die op de televisie tot dusver vooral opvalt als de opgeschroefde presentatrice van de meezingshow Het gevoel van... Als een collega haar op wervende toon een etentje suggereert, antwoordt ze met fijngeslepen ironie: "Eten? Ik hou niet van eten. Seks had ik wel lekker gevonden, maar ja, dat vraag je dan weer niet."

Zulke zinnetjes zijn ook in Russen tamelijk zeldzaam, maar ze illustreren dat het genre ook in Nederland volwassen wordt. En dat is goed nieuws.

Russen, Ned.1, 21.35-22.30u.

( a d v e r t e n t i e s )