NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

FRANK NOË
Wat is het verschil tussen een film die praktisch iedereen slecht vindt en een die gehaat wordt? Paul Verhoeven weet het allang. En sinds Village of the damned (1995) weet John Carpenter het ook. Deze science-fiction/horror-film kreeg uitsluitend haatdragende kritieken. Om links en rechts zo te worden neergehaald, moet er iets goed fout zijn. Alleen dommigheid, voorspelbaarheid en lelijkheid zijn niet genoeg. Er moet iets venijnigs in zitten, iets dat bij bijna iedereen woede opwekt. Wat zit er dan in the Village of the damned waardoor iedereen over de rooie gaat?

Het verhaal is niet sterk. Op miraculeuze wijze worden in het Amerikaanse kustplaatsje Midwich tien vrouwen zwanger. De tien kinderen lijken sprekend op elkaar en als een hedendaagse Hitlerjugend terroriseren ze de volwassenen. Alleen de dorpsdokter, goed gespeeld door Superman Christopher Reeve, is tegen ze opgewassen.

Waarschijnlijk was het verhaal in 1960 ook al zwak toen de eerste versie werd uitgebracht, maar het paste in ieder geval in de tijd. De dialogen in de 1995-versie zijn flets, de spanning is vaak ver te zoeken. De uitleg in de film over sociaal darwinisme overtuigt niet - het feit dat het wordt behandeld in een dialoog tussen de dokter en een meisje van zes draagt daar zeker aan bij. Maar een zwak verhaal is niet voldoende.

De beelden zijn voorspelbaar. Zo lijken de landschapscènes gemaakt in opdracht van de Amerikaanse VVV. Een lichtpuntje zijn de rode ogen van de kinderen. Knap gedaan. Maar wie het trucje één keer heeft gezien, hoeft het niet per se nog vijftien keer te bekijken. Toch is ook een bleke fotografie niet genoeg voor een film om gehaat te worden.

Wat de film werkelijk heeft genekt is het thema. Village of the damned wekt woede op vanwege het versjacheren van het Orwelliaanse thema van het gevaar van totalitaire systemen. De kinderen hebben rare uniformen, rare pruiken en rare praatjes. Rommelen met een groot thema is ook in een horrorfilm om kwaad van te worden. Of je behandelt het goed, of helemaal niet. Het maken van een platte film is geen schande. Het maken van een onechte is dat wel.

Village of the damned (John Carpenter, 1995, VS), Net5, 21.55-23.40u.

( a d v e r t e n t i e s )