Na de breuk met zijn zwager en trainer Gert-Jan Theunisse vond mountainbiker Bart Brentjens in schaatscoach Peter Mueller een nieuwe, olympische gids. "Gert-Jan laat nog steeds merken dat hij jaloers is."

Door onze redacteur ROBERT MISSET

SCHAIJK, 18 AUG. De Europese titel mountainbiken ontbreekt nog op de palmares van olympisch kampioen Bart Brentjens. Toch wordt het EK in Rhenen zondag al overschaduwd door de Spelen, want van harmonie in de Nederlandse equipe zal in Sydney geen sprake zijn. Bondscoach Van Zeeland ziet zich immers geconfronteerd met de rivaliteit tussen de rijders van Be One (Bas van Dooren en Patrick Tolhoek) en Brentjens als vertegenwoordiger van het Amerikaanse team Specialized. "We hebben afgesproken dat we niet tegen elkaar zullen rijden", zegt de 31-jarige Brentjens. Maar dat pact is broos.

Voor het eerst sinds zijn olympische machtsgreep in Atlanta heeft Brentjens weer het gevoel dat hij tot de wereldtop behoort. Mede door zijn derde plaats op het WK bezet de Brabander momenteel de tweede plaats op de UCI-ranking voor mountainbikers, terwijl vooral zijn concurrent Van Dooren twee jaar geleden al dacht dat het tijdperk- Brentjens definitief voorbij was. Ze zouden elkaar nog wel eens nodig kunnen hebben op de Spelen, veronderstelt Brentjens. "Het parcours in Sydney is veel zwaarder dan dat in Atlanta. De winnaar zal echt niet, zoals ik vier jaar geleden, een voorsprong hebben van bijna drie minuten. Ploegentactiek zou dus een rol kunnen spelen, maar daar zal financieel wel iets tegenover moeten staan."

Dat onderwerp levert vast nog leuke gesprekken op in Sydney, want Brentjens wordt door zijn landgenoten genegeerd. "Ik vind het vreemd dat de renners van Be One me stelselmatig hebben gemeden, zelfs in de winter hebben we nooit samen getraind", zegt Brentjens, nadat hij het EK- parcours in Rhenen heeft verkend. "Ik begrijp dat bondscoach Van Zeeland iedereen in zijn waarde wil laten. Toch had ik liever een hechte, olympische ploeg gesmeed. Toen ik dat voorstelde aan die jongens van Be One kreeg ik een grote bek. Daar moest ik me volgens hen niet mee bezig houden. Bekijk het dan maar, dacht ik."

Twee jaar lang stippelde Brentjens zijn eigen koers uit, wanhopig op zoek naar een vervolg op zijn olympisch succes. "Ik heb fysiek en mentaal toch een behoorlijke terugslag gekend na de Spelen", erkent hij. "Onbewust dacht ik dat alles weer vanzelf zou gaan. Maar ik was niet fit genoeg en in 1998 rolde ik van de ene in de andere blessure. Ik miste in feite twee jaar, waardoor ik te lang uit beeld ben geweest. Vorig jaar heb me laten opereren aan een vernauwing van de bloedvaten in mijn lies. Daarna kwam ik tot de ontdekking dat ik een trainer miste."

Onder leiding van zijn zwager en coach Gert-Jan Theunisse veroverde Brentjens de eerste olympische titel in het mountainbiken. Maar de reputatie van Theunisse was besmet door diverse dopingschandalen. "Ik vond het vervelend dat mijn prestaties in verband werden gebracht met het vermeende dopinggebruik van Gert-Jan", zegt Brentjens. "Ik weet niet wat Theunisse heeft gedaan in zijn wielerleven, maar die link is snel gelegd. Toch ben ik de baas over mijn eigen lichaam. Ik heb dit jaar al drie bloedtesten ondergaan en binnenkort kan ik nog een out-of- competition controle van NOC*NSF verwachten."

De bekoelde relatie met de broer van zijn vrouw Petra ligt gevoelig in de familie Brentjens. "Want Theunisse is nog steeds mijn ploegleider. Maar door mijn breuk met hem als trainer ben ik veel zelfstandiger geworden. In feite had ik na de Spelen van Atlanta al op eigen benen moeten staan. Toen het minder ging met mijn carrière kon Theunisse me niet meer uit het dal halen. Dan ga je je aan elkaar ergeren. Maar Theunisse laat nog steeds merken dat hij jaloers is, omdat ik nu een andere trainer heb. Dat valt me van hem tegen."

Brentjens kwam dan ook met een verrassend alternatief voor zijn zwager. Uit een zelfopgesteld lijstje van mogelijke kandidaten koos hij voor schaatscoach Peter Mueller. "Ik dacht ook aan coaches als Henk Kraaijenhof. Toch besloot ik Mueller te bellen, omdat hij diverse schaatsers naar olympische medailles heeft geloodst. Hij was niet eens verbaasd, het klikte meteen tussen ons. Typisch Mueller, hij zei meteen: 'we gaan ervoor'. Peter hoeft me natuurlijk niet te leren fietsen. Maar hij adviseert me bij de krachttraining en het opstellen van mijn trainingsschema's. Bovendien is hij in mentaal opzicht belangrijk voor me."

Wordt het dus show-time voor Brentjens in Sydney of hanteert Mueller bij de mountainbiker andere termen dan bij zijn schaatsers? Brentjens: "Zulke dingen roept Mueller inderdaad. Peter zegt niet veel. Maar wat hij zegt, is raak. Je moet er natuurlijk in geloven. Maar als ik hem zie, is het dolle pret. Soms zou ik wat meer afstand willen, maar Peter is niet erg zakelijk. Daar had ik in het begin wat moeite mee. Met Mueller ga je 's avonds naar de sushi-bar en de volgende dag is het weer knallen."

Op voorspraak van directeur Joop Alberda mag Mueller op kosten van NOC*NSF mee naar Sydney als begeleider van Brentjens, al heeft de officiële accreditatie van de Amerikaan wel wat stof doen opwaaien. Brentjens, grinnikend: "Peter moet eerst lid worden van de Koninklijke Nederlandse Wielrenunie, want formeel moet iemand zeggenschap over hem hebben. Mueller kreeg dus keurig een acceptgiro thuisgestuurd, of hij maar even 65 gulden wilde overmaken aan de bond. Peter is door het dolle heen, hij maakt al wekenlang grappen over die typisch Nederlandse sportcultuur.

"NOC*NSF kreeg op zijn beurt problemen met de KNWU, want de accreditatie van Mueller viel niet goed bij de bond. Directeur Peter Nijenhuis klaagde dat Erik Dekker ook niet zijn eigen coach mag meenemen naar Sydney. Maar Leontien van Moorsel kan wel weer beschikken over haar trainer, dus waar ligt de grens? Bovendien heeft mijn concurrent Van Dooren zijn eigen verzorger langs het olympische parcours staan, terwijl mijn vrouw die rol op mijn kosten vervult. Daar heb ik toch ook niet moeilijk over gedaan?"

Na de Spelen moet Brentjens op zoek naar een nieuwe ploeg, want hij wil nog zeker twee jaar doorgaan. "Het is een curieus idee dat Van Dooren volgend seizoen wellicht bij Specialized rijdt. Bovendien zou Tolhoek stoppen na de Spelen. Er komt dus een plaats vrij bij Be One. Ik overweeg ook zelf een nieuw team te formeren. Maar ik richt me eerst op Sydney. Ik beschouw de Spelen als een herkansing, want na Atlanta heb ik verzuimd te genieten van mijn gouden medaille. Die fout zal ik geen tweede keer maken."

( a d v e r t e n t i e s )